Als je gewend bent een smartwatch te dragen, vind je dit nieuws misschien niet leuk: bij contact met de huid kan het bandje potentieel schadelijke stoffen in ons lichaam vrijgeven
Fotovoltaïsche special voor thuis: hoe u kunt besparen met zonne-energie
PFAS ook in de rubberen bandjes van smartwatches? Mogelijk. Als ze nu overal aanwezig zijn, zal het nieuws van de Amerikaanse Universiteit van Notre Dame ons misschien niet zo verbazen.
Uit een onderzoek gepubliceerd op Milieuwetenschappen en technologiebrieven, De wetenschappers analyseerden 22 horlogebanden die in de Verenigde Staten waren gekocht, van talloze merken en in verschillende prijsklassen.
Wat blijkt is dat duurdere armbanden gemaakt van gefluoreerd synthetisch rubber bijzonder hoge hoeveelheden perfluorhexaanzuur (PFHxA) zouden bevatten.
De studie
Kortom, uit het Amerikaanse onderzoek bleek dat i voor altijd chemicaliën ook binnen gefluoreerd synthetisch rubberhet materiaal dat wordt gebruikt voor smartband-armbanden.
Uit de 22 geanalyseerde bandjes bleek dat de duurste armbanden van gefluoreerd synthetisch rubber bijzonder hoge hoeveelheden perfluorhexaanzuur (PFHxA) bevatten.
Hoe komt dat? Als deze chemische stoffen, de ‘eeuwige verontreinigende stoffen’, in veel industriële sectoren op grote schaal worden toegepast omdat ze waterafstotende en olieafstotende eigenschappen hebben en bestand zijn tegen hoge temperaturen, dan is het mooi om uit te leggen: juist vanwege het hoge vermogen van PFAS om water, olie en zweet afstoten, gefluoreerd rubber is perfect voor “slimme” en “fitness” horloges die worden gebruikt voor training.
De duurste – die beter zouden moeten presteren – zijn volgens het onderzoek ook die met de meeste forever chemicaliën. Het dragen ervan zou daarom een bron van absorptie van deze verbindingen kunnen zijn, die letterlijk de huid binnendringen.
Deze ontdekking valt op door de zeer hoge concentraties van een soort chemische stof die onveranderd blijft in objecten die langdurig in contact blijven met onze huid, zegt Graham Peaslee, co-auteur van het onderzoek en emeritus hoogleraar aan de afdeling Natuurkunde en Sterrenkunde.
Het team van wetenschappers onderzocht verschillende in de handel verkrijgbare banden op de aanwezigheid van fluoride en twintig individuele PFAS. De meeste van de 22 geteste armbanden waren nieuw, sommige waren al gedragen.
De dertien banden die beweerden gemaakt te zijn van fluorelastomeren bevatten het element fluor (wat wijst op de mogelijke aanwezigheid van PFAS). Zelfs 2 van de 9 banden waarop dit materiaal niet vermeld stond, bevatten fluor.
Onder de geanalyseerde monsters, degenen met de hoogste fluorideconcentratie behoorden tot de hoogste prijsklassen . PFHxA was de meest voorkomende stof onder de 20 gezochte stoffen, aanwezig in 9 armbanden. De gemiddelde concentratie van de stof was bijna 800 delen per miljard (ppb), en één monster overschreed de 16.000 ppb.
Het meest opvallende dat we in dit onderzoek hebben gevonden, was de zeer hoge concentratie van slechts één PFAS: er waren enkele monsters met concentraties van meer dan 1.000 delen per miljard PFHxA, wat veel hoger is dan de meeste PFAS die we in consumentenproducten hebben gezien, concludeert Graham. Peaslee.
