De veehouderij, en met name de veehouderij, staat al lange tijd in de schijnwerpers vanwege de impact op het milieu. De methaaneen krachtig broeikasgas dat ook door herkauwers wordt uitgestoten tijdens de spijsvertering, draagt ​​aanzienlijk bij aan de opwarming van de aarde. Hoewel er verschillende strategieën zijn onderzocht om deze emissies te verminderen, biedt nieuw onderzoek een natuurlijke oplossing: mariene algen.

Een team wetenschappers van de Universiteit van Californië, Davis, heeft een baanbrekend onderzoek uitgevoerd, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), dat aantoont hoe de integratie van zeealgen, in dit gevalAsparagopsis taxiformis (soorten rode algen met kosmopolitische verspreiding in tropische en warme gematigde wateren), in het dieet van grazend vee kunnen hun methaanemissies met bijna 40% verminderen. Dit resultaat betekent een belangrijke stap voorwaarts in de zoektocht naar een duurzamere veehouderij.

“Slachtvee brengt het grootste deel van hun leven door met grazen en produceren van methaan”, legt hij uit Ermias Kebreabprofessor bij de afdeling Dierwetenschappen aan UC Davis en senior auteur van de studie. “Het toegankelijker maken van dit zeewieradditief, of enig ander voeradditief, voor grazend vee is van cruciaal belang om de rundvleeshouderij duurzamer te maken en tegelijkertijd te voldoen aan de wereldwijde vraag naar vlees.”

@greenme_it

Is het selecteren van koeien die minder boeren, in plaats van het verminderen van de intensieve veehouderij, om de uitstoot terug te dringen, echt de oplossing voor het bestrijden van de klimaatcrisis? . . . #dieren #koeien #gas #vervuiling #intensieve landbouw #methaan

♬ origineel geluid – greenMe

De belangrijkste uitdaging bij het terugdringen van de methaanuitstoot door grazend vee ligt in de moeilijkheid om voedingssupplementen consequent toe te dienen. In tegenstelling tot mest- of melkvee, dat dagelijks in gecontroleerde omgevingen wordt gevoerd, beweegt grazend vee zich vrij over grote gebieden.

Om dit obstakel te overwinnen, hebben onderzoekers een innovatief systeem bedacht: een automatische dispenser van zeealgenpelletsupplementen, aangedreven door zonnepanelen. Dit apparaat, dat in de weide wordt geplaatst, zorgt ervoor dat vee het supplement vrijwillig kan innemen, waardoor een aanzienlijke vermindering van de methaanuitstoot wordt gegarandeerd zonder hun gezondheid of gewicht te verstoren.

Het onderzoek, uitgevoerd op 24 runderen (een mix van Angus- en Wagyu-rassen) op een ranch in Montana, benadrukte hoe de vrijwillige inname van het algensupplement leidde tot een vermindering van de methaanuitstoot met bijna 40% in een periode van tien weken. Dit resultaat is vooral relevant gezien het feit dat grazend vee, vanwege hun vezelrijke dieet, ze produceren meer methaan dan mestvee of melkkoeien.

“Deze methode maakt de weg vrij voor het creëren van een gemakkelijk verkrijgbaar zeewiersupplement voor grazende dieren”, zegt Kebreab. “Boeren zouden de algen zelfs via een liksteen bij hun vee kunnen introduceren.”

De implicaties van deze ontdekking zijn verstrekkend. Pastorale landbouw, die gebaseerd is op grote weidesystemen, het vertegenwoordigt een bron van levensonderhoud voor miljoenen mensen over de hele wereldvaak in gebieden die kwetsbaar zijn voor klimaatverandering. Het gebruik van zeewier als voedingssupplement biedt een concrete oplossing om de veehouderij duurzamer te maken, bij te dragen aan de strijd tegen klimaatverandering en het waarborgen van de mondiale voedselzekerheid.

Naast het terugdringen van de methaanuitstoot zou het verwerken van zeewier in veevoer extra voordelen kunnen bieden, zoals het verbeteren van de gezondheid en productiviteit van het vee.

Een holistische aanpak voor meer duurzaamheid

Het is belangrijk te onderstrepen dat het terugdringen van de methaanemissies slechts één van de aspecten is waarmee rekening moet worden gehouden om de veehouderij duurzamer te maken. Zoals benadrukt in een gerelateerd artikel gepubliceerd in hetzelfde nummer van PNAS, is het essentieel om een ​​holistische benadering te hanteren die rekening houdt met verschillende factoren,inclusief genetica, voeding en diergezondheid.

Bekijk dit bericht op Instagram

Een bericht gedeeld door greenMe (@greenme_it)

Alison Van Eenennaameen professor aan UC Davis en co-auteur van het artikel, benadrukt het belang van het verbeteren van de efficiëntie van de veehouderij, vooral in lage- en middeninkomenslanden, door duurzamere praktijken toe te passen. “Dit is de meest veelbelovende aanpak om aan de mondiale vraag naar vlees te voldoen en tegelijkertijd de uitstoot van broeikasgassen te beperken”, zegt Van Eenennaam.

In deze context maakt het gebruik van zeewier als voedingssupplement deel uit van een bredere strategie die tot doel heeft de milieu-impact van de veehouderij te verminderen en tegelijkertijd de efficiëntie en duurzaamheid op lange termijn te verbeteren.

Toekomstige uitdagingen en vooruitzichten

Ondanks het veelbelovende wetenschappelijke bewijsmateriaal, is de grootschalige adoptie van zeewierintegratie in diervoeding een feit vergt verder onderzoek en investeringenom de economische en logistieke impact van deze praktijk te evalueren, maar ook de effectiviteit ervan in verschillende milieuomstandigheden en landbouwsystemen.

Verder, Het is belangrijk om rekening te houden met de beschikbaarheid van zeewier en de duurzaamheid van hun teelt en oogst. De groeiende vraag naar zeewier voor diverse sectoren, waaronder menselijke voeding, de farmaceutische industrie en de productie van biobrandstoffen, het zou kunnen leiden tot concurrentie om hulpbronnen en hogere prijzen.

Bovendien is het, ondanks de vooruitgang bij het vinden van oplossingen om de milieueffecten van de landbouw te verzachten, essentieel om dat in gedachten te houden De veehouderij vormt een aanzienlijke uitdaging voor de duurzaamheid van de planeet.

In 2015: agrofoodsystemen voor vee zij waren verantwoordelijk voor ongeveer 12% van alle antropogene broeikasgasemissies (FAO-gegevens). Zonder gerichte interventies zouden deze emissies tegen 2050 dramatisch kunnen toenemen, waardoor de klimaatcrisis verder zou worden aangewakkerd.