Wat geweldig! De afgelopen dagen zijn er niets minder dan spectaculaire beelden gepubliceerd die zijn vastgelegd door de Webb-ruimtetelescoop, waardoor de Rode Spinnevel met details die nog nooit eerder zijn gezien. En ze lieten iedereen sprakeloos achter.
Ruimtevaartorganisaties vieren Halloween daarom met ‘eng’ maar eigenlijk prachtige beelden. In 2024 was het de beurt aan de Donkere Wolfneveldit jaar hebben we de Rode Spinnevel.
Deze nieuwe afbeelding van de maand, gemaakt met de NASA/ESA/CSA James Webb-ruimtetelescoop, toont een griezelig kosmisch object genaamd NGC 6537, de Rode Spinnevel. Met behulp van zijn infraroodcamera (NIRCam) heeft Webb nooit eerder geziene details onthuld in deze pittoreske planetaire nevel met een rijke achtergrond van duizenden sterren.
Planetaire nevels zoals de Rode Spinnevel ze ontstaan wanneer gewone sterren zoals de zon het einde van hun leven bereiken. Nadat ze in koude rode reuzen zijn getransformeerd, laten deze sterren hun buitenste lagen los en projecteren ze de ruimte in, waardoor hun gloeiende kernen zichtbaar worden.
Ultraviolet licht van de centrale ster ioniseert het uitgestoten materiaal, waardoor het gaat gloeien. De planetaire nevelfase van het leven van een ster is even vluchtig als mooi en duurt ‘slechts’ enkele tienduizenden jaren.
Zoals de Europese RuimtevaartorganisatieIn deze buitengewone afbeelding is de centrale ster van deze nevel zichtbaar, net helderder dan de ‘spinnenwebben’ van stoffig gas eromheen. De verbazingwekkende aard van de ster, ongelooflijk heet en helder, werd vooral onthuld door de NIRCamdankzij de gevoelige nabij-infraroodmogelijkheden.
Webb, die ons aan ongelooflijke beelden laat wennen, slaagde er deze keer zelfs in om een sluier van heet stof rond de centrale ster te detecteren, die waarschijnlijk in een schijfachtige structuur rond de centrale ster draait. En trouwens, hoewel er maar één ster zichtbaar is in het hart van deze nevel, kan er zich ook een begeleidende ster schuilhouden.
Dit zou in feite de vorm van de gehele hemelstructuur kunnen verklaren, inclusief de karakteristieke smalle taille en grote uitstroomingen, een soort ‘zandloper’ die ook aanwezig is in andere planetaire nevels, zoals de Vlindernevel, die ook onlangs door Webb is waargenomen.
De nieuwe Webb-opname onthult voor het eerst de volledige omvang van de uitgestrekte lobben van de nevel, die de “poten” van de spin vormen, leggen ESA-astronomen uit. Deze lobben, blauw weergegeven, worden gevolgd door het licht dat wordt uitgezonden door waterstofmoleculen. Ze bestrijken het gehele gezichtsveld van NIRCam en resulteren in gesloten, belachtige structuren, die elk ongeveer drie lichtjaar bestrijken.
Gas dat het centrum van de nevel verlaat, heeft deze enorme bellen in de loop van duizenden jaren opgeblazen, maar ontsnapt ook actief uit het centrum van de nevel, zoals deze nieuwe Webb-waarnemingen aantonen.
Een langgerekte paarse “S”-vorm, gecentreerd in het hart van de nevel, volgt het licht van geïoniseerde ijzeratomen: dit kenmerk markeert het punt waar een snel bewegende straal uit de buurt van de centrale ster van de nevel tevoorschijn kwam en “in botsing kwam” met materiaal dat eerder door de ster werd uitgestoten, waardoor de golvende structuur van de nevel die vandaag de dag zichtbaar is, wordt gevormd.
Wat een show!
