Ondanks jaren van alarmen en druk van verenigingen zoals Foodwatch, kan de Europese Unie geen gemeenschappelijke lijn vinden om de aanwezigheid van minerale oliën in voedsel te beperken. Het wetgevende voorstel voor de studie bleek omslachtig, niet erg effectief en het onderwerp van sterke invloeden door de industriële lobby’s
Daar Europese Commissie Hij presenteerde begin 2024 een conceptregeling die tot doel heeft Bepaalde bindingslimieten voor de aanwezigheid van Moah (aromatische koolwaterstoffen uit minerale oliën), Tudes vermoedelijk van carcinogene en genotoxische effecten, in voedsel. De onderhandelingen tussen de lidstaten zijn echter in vertrouwelijkheid gewikkeld, en volgens wat werd onthuld door interne documenten verkregen door Foodwatch, komen diepe contrasten op tussen Europese landen over het soort aan te nemen aanpak.
De limieten voor sommige voedingsmiddelen, zoals plantaardige oliën en hoge vetproducten, worden te tolerant beoordeeld, terwijl de aanpassingstijden die door het industriële risico worden gesteld, jarenlang de binnenkomst van maatregelen uitstel van maatregelen die de consument echt beschermen.
Uit de documenten blijkt dat sommige staten, waaronder Italië en Spanje, aandringen om uitzonderingen te introduceren ten gunste van belangrijke sectoren zoals die van olijfolie. In sommige gevallen zijn industriële posities via officiële kanalen rechtstreeks naar Europese instellingen overgedragen. Een opvallend voorbeeld betreft een Spaanse olijfolie die onlangs in het midden van een voedselwaarschuwing is afgewerkt omdat hij de tijdelijke limiet voor de Moah 26 keer had overtroffen.
In duidelijk contrast vragen landen als Duitsland, Nederland en Luxemburgs in plaats daarvan om een slanker en rigoureus systeem, gebaseerd op het percentage vetten in het product, dat eenvoudiger controles en een grotere uniformiteit mogelijk zou maken.
Natacha Foodwatch Internationale riemen zei:
Na jaren van alarmerende resultaten van tests en publieke druk, heeft de Europese Commissie eindelijk een stap vooruit gezet in de richting van de regulering van de verontreinigingen van minerale oliën in voedsel. Echter, De rekening is niet voldoende scherp om de consument volledig te beschermen. In een context van sterke druk door bedrijven, is het nu aan de lidstaten om rigoureuze regelgeving te bevorderen. Te lang hebben operators in de sector consumenten blootgesteld aan genotoxische carcinogene vermoedens, die geen plaats vinden in ons voedsel. Het enige niveau van residu dat acceptabel is voor minerale oliën in ons voedsel is: nul!
Het EU -voorstel is onvoldoende
Volgens Foodwatch heeft het ontwerp in juni 2024 drie ernstige kritische problemen gelekt:
Een eerdere versie van de tekst, onderzocht door Foodwatch aan het einde van 2023, was ernstiger en ambitieuzer, een teken dat de druk van de industrie om afwijzingen te verkrijgen hun vruchten afleggen.
Het door de Commissie voorgestelde model vereist ook dat elk ingrediënt van een samengesteld product (zoals een snack of soep) specifieke limieten respecteert, met een complexe berekening om de in aanmerking komende uiteindelijke drempel te bepalen. Een proces dat moeilijk te beheren is voor de controle -autoriteiten en vaak onpraktisch in afwezigheid van precieze informatie door de producenten.
Foodwatch hekelt dat, zoals het is, het voorstel het risico loopt wettelijke verwarring te creëren en te veel marges van ambiguïteit achter te laten:
Het probleem is al jaren bekend en producenten weten perfect hoe ze het kunnen vermijden. De tests laten zien dat het technisch mogelijk is om voedsel op de markt te brengen zonder verontreiniging van Moah.
Een ander zorgwekkend aspect is het Slechte transparantie van het besluitvormingsproces. In februari 2025 presenteerde Foodwatch een formeel verzoek om toegang tot de documenten, waarbij meer dan 30 interne EU -documenten werden verkregen die de uitwisselingen tussen de Europese Commissie en acht lidstaten in detail beschrijven: Frankrijk, België, Duitsland, Luxemburg, Nederland, Spanje, Italië en Ierland. Alleen deze acht landen hebben schriftelijke observaties gegeven over de ontwerpverordening, terwijl de officiële positie van de andere 19 nog niet bekend is.
Sommigen, zoals Frankrijk, hebben zelfs de toegang tot hun uitwisselingen met de Commissie geweigerd, wat de bezorgdheid over het gebrek aan transparantie en de echte politieke wil om het probleem onder ogen te zien, verder te voeden.
Bij gebrek aan tijdige en begrijpelijke openbare documenten is het moeilijk voor burgers en consumenten om te begrijpen wie de volksgezondheid echt verdedigt en wie in plaats daarvan toegeven aan de druk van grote economische belangen.
Minerale oliebesmetting is zeker geen nieuw probleem. Foodwatch begon het in 2015 te melden en heeft sindsdien talloze tests geleid op producten zoals granen, pasta, koekjes en zelfs voedingsmiddelen voor kinderen. De vereniging vraagt om een ”nultolerantie” -benadering, vooral voor producten die bedoeld zijn voor baby’s en kleine kinderen, met name kwetsbare categorieën.
De verordening biedt een historische kans om een wettelijke vacuüm te vullen en de bescherming van Europese consumenten te versterken. Maar als de lidstaten hun meningsverschillen niet overschrijden en zich niet verzetten tegen de druk van de industrie, riskeert Europa het goed te keuren van een ineffectieve wet die de burgers opnieuw blootstelt aan vermijdbare risico’s.
