De grens tussen meeslepende ervaringen en uitbuiting Dieren worden steeds labieler. Het geval van Pairi Daiza Resort in Belgiëgedefinieerd door velen “De beste dierentuin in Europa”, Het is een opvallend voorbeeld. Het idee aan de basis is zo eenvoudig als huiveringwekkend: Bied luxe kamers aan met uitzicht op wolven, ijsberen, herten, triche en pinguïns. Dit zijn geen overdag bezoeken of educatieve activiteiten, maar gedwongen coëxistentie tussen dieren en betalende gasten, 24 uur per dag.
Kamers met panoramische ramen, lodge met uitzicht op waterbekkens of besneeuwde omgevingen, allemaal gebouwd om het menselijk verlangen te bevredigen om de fauna op elk moment van de dag te observeren. Prijzen maken deel uit van net voorbij 100 dollar per nachten alles is ontworpen om het toerist in het midden van een “natuurbeurt” te laten voelen. Maar tegen welke prijs voor dieren?
De mogelijkheid om “wakker te worden naast een ijsbeer” is geen wetenschappelijke verovering, maar het resultaat van een milieubeheer Gemaakt om te meten voor menselijk plezier, niet voor dierenwelzijn. Hoewel Pairi Daiza zich presenteert als een structuur die zich bezighoudt met milieubescherming en partners van organisaties zoals Polar Bears International, blijft het feit dat dat blijft De voortdurende uitvoering van dieren Voor een betalend publiek vertegenwoordigt het een verfijnde vorm van gevangenschap.
Comfort voor degenen die betalen, stress voor degenen die achter het glas leven
Dierenwelzijn wordt niet gemeten door kooien te reinigen of de scenografie van kunstmatige habitats. DE’constante blootstelling aan geluid, licht en menselijke aanwezigheid Het kan het natuurlijke gedrag van veel soorten in gevaar brengen. De ethologische behoeften van dieren worden opgeofferd in de naam van de “exclusieve” ervaring van de gast.
Tegenwoordig worden veel structuren gepromoot als eco -duurzaam en bezig met behoud, maar achter de woorden die ze vaak verbergen Logica van winst. Het idee dat voldoende is om een mooi venster te bouwen en u een “educatief” programma te ondersteunen om ethisch een dierentuin te maken, is er een gevaarlijke en misleidende vereenvoudiging.
Degenen die echt van de natuur houden, moeten zich afvragen: Moeten we naast een beer slapen om de schoonheid ervan te waarderen? Of zijn we net verwende toeschouwers van een luxe dierentuin, vermomd als een natuurlijk paradijs?
