Een abnormale accumulatie van beryllium-10 in de zeebodem van de Pacific verrast wetenschappers: het zou het spoor kunnen zijn van een oude explosie van supernova of van een ander kosmisch evenement dat onze planeet miljoenen jaren geleden beïnvloedde
In het hart van de Stille Oceaan, onder de sedimenten die de herinnering aan onze planeet behouden, ontdekten de wetenschappers een ongekende radioactieve anomalie. Monsters genomen uit de diepten van de centrale en noordelijke bekkens hebben een ongewoon hoge concentratie onthuld Beerillium-10een radioactieve isotoop die meestal wordt gevormd in de terrestrische atmosfeer vanwege de interactie tussen de kosmische stralen en de elementen die in de lucht aanwezig zijn, zoals zuurstof en stikstof.
Wat de wetenschappelijke gemeenschap verbaasde, is de hoeveelheid die is gedetecteerd in de zeebodem van de oceaan: bijna dubbel vergeleken met de verwachte niveaus. Een dergelijke accumulatie, nooit eerder waargenomen, zou de handtekening van een kunnen vertegenwoordigen Big -reach kosmisch evenement gebeurde miljoenen jaren geleden. De studie, gepubliceerd op Natuurcommunicatiewerd geleid door Dr. Dominik Koll van het Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossandorf, in Duitsland:
Deze ontdekking was volledig onverwacht. De Beerillium-10 Het wordt vaak gebruikt om geologische sedimenten te dateren, maar in onze monsters hebben we een abnormale piek geïdentificeerd die dateert uit het late Mioceen, tussen 10 en 12 miljoen jaar geleden. Nu moeten we begrijpen wat de oorzaak van deze afwijking was.
Wetenschappers evalueren verschillende hypothesen. Een mogelijk scenario omvat variaties in de oceaanstromingendie mogelijk beryllium-10 in specifieke Pacifische gebieden heeft geconcentreerd. Sommige experts geloven echter dat de verklaring nog fascinerender kan zijn: het signaal van een kosmische gebeurtenis die onze planeet heeft beïnvloed.
Een supernova of een kosmische interferentie?
Een van de meest suggestieve theorieën speculeren wetenschappers dat anomalie kan worden gekoppeldexplosie van een supernova vond plaats in de buurt van het zonnestelsel. Een gebeurtenis van dit type had de stroom van kunnen veranderen Kosmische stralende productie van beryllium-10 intensiveren en de voorkeur geven aan de accumulatie in mariene sedimenten.
Een andere mogelijkheid is dat de aarde, tijdens zijn baan in de melkweg, er een heeft overgestoken dichte interstellaire wolkeen fenomeen dat mogelijk de hoeveelheid kosmische straling van onze planeet heeft beïnvloed. Als deze hypothese zou worden bevestigd, zou de beryllium-10 in de zeebodem van de oceaan een vertegenwoordigen Natuurlijk sporen van astrofysische gebeurtenissen die een directe impact op de aarde hebben gehad.
Om deze theorieën te verifiëren, zijn verdere analyses nodig. Als vergelijkbare afwijkingen in andere geografische gebieden zouden worden gevonden, zou dit een fenomeen kunnen zijn op een wereldschaalgekoppeld aan een kosmisch evenement. Als de abnormale accumulatie van beryllium-10 daarentegen beperkt was tot de Stille Oceaan, zou een oorsprong gekoppeld aan variaties in oceaanstromen of andere lokale geologische processen waarschijnlijker zijn.
Wat de uitleg ook is, deze ontdekking kan een Nieuwe geologische markernuttig voor het reconstrueren van de geschiedenis van de aarde met grotere precisie en kosmische factoren die deze hebben beïnvloed. Wetenschappers zullen blijven onderzoeken en een nieuw stuk toevoegen aan het grote mozaïek van planetaire evolutie.
