Volgens recent onderzoek kunnen de nanoplastics die zich om ons heen ophopen, ook op stoffen en in de binnenlucht thuis, leiden tot resistentie tegen antibiotica.
Fotovoltaïsche special voor thuis: hoe u kunt besparen met zonne-energie
De nanoplastics het zijn plastic deeltjes kleiner dan een duizendste millimeter. Vanwege hun kleinheid kunnen ze vrij in de lucht zweven en het lichaam binnendringen.
Kleine plasticdeeltjes zijn niet alleen slecht voor het milieu. A studie uitgevoerd door de Universiteit van Umeå, Zweden, heeft aangetoond dat zelfs de zogenaamde Nanoplastics die het lichaam binnendringen, kunnen het effect van een behandeling met antibiotica in gevaar brengen. De bevindingen geven ook aan dat nanoplastics kunnen leiden tot de ontwikkeling van antibioticaresistentie.
De studie
In het onderzoek, niet alleen uitgevoerd door onderzoekers uit Umeå, maar ook door wetenschappers uit Duitsland en Hongarije, concentreerden de auteurs zich op de manier waarop enkele van de meest voorkomende nanoplastics interageren met tetracyclineeen veelgebruikt breedspectrumantibioticum. Er werd vastgesteld dat er sprake was van een aanzienlijke accumulatie van antibiotica op de oppervlakken van de nanoplasticdeeltjes; daarom zou je kunnen zeggen dat de nanoplastics absorberen antibiotica. Lukas Kenner, professor aan de afdeling Moleculaire Biologie aan de Universiteit van Umeå en een van de onderzoekers die de studie leidde, zei:
De bevindingen zijn alarmerend, gezien het feit dat nanoplastics zo vaak voorkomen, maar ook omdat effectieve antibiotica voor veel mensen het verschil tussen leven en dood kunnen betekenen.
De nanoplastics in kwestie zijn afkomstig van gangbare soorten plastic zoals polyethyleen, polypropyleen, polystyreen En nylon. Ze worden vaak aangetroffen in verpakkingen en stoffen, en de binnenlucht bevat ongeveer vijf keer meer nanoplastics dan de buitenlucht, deels als gevolg van deeltjes die vrijkomen uit stoffen.
Eén risico dat onderzoekers hebben benadrukt is dat de binding aan nanoplastics ertoe kan leiden dat antibiotica meeliften met microdeeltjes in de bloedbaan en naar andere delen van het lichaam worden getransporteerd dan waarvoor ze bedoeld zijn, waardoor het gerichte effect van antibiotica wordt verminderd en waardoor het risico op de opkomst van antibioticaresistente bacteriën toeneemt. Wanneer antibiotica zich op onbedoelde plaatsen ophopen, kunnen subdodelijke doses bacteriële mutaties stimuleren, waardoor stammen worden geselecteerd die resistent zijn tegen antibiotica.
De onderzoekers gebruikten geavanceerde computermodellen om te analyseren hoe nanoplastics zich binden aan tetracycline. De binding bleek bijzonder sterk te zijn met nylon, een van de meest voorkomende stoffen in nanoplastics die in de binnenlucht worden aangetroffen.
Hoewel verder onderzoek nodig is om licht te werpen op de verbanden en mogelijke maatregelen, kunnen we uit onze bevindingen concluderen dat nanoplastics een gezondheidsrisico vormen dat serieuzer moet worden genomen”, zegt Lukas Kenner.
Mogelijk bent u geïnteresseerd in:
