Legendarische Elia Viviani wint in zijn laatste race goud op de Wereldkampioenschappen baanrennen: “Ik finishte zoals ik had gedroomd”

Op het parket van de wielerbaan in Santiago de Chili schreef Elia Viviani de laatste pagina van zijn immense carrière nadat hij zijn afscheid van het wielrennen had aangekondigd. En dat deed hij niet op een banale manier, simpelweg door ‘deel te nemen’ aan de wereldkampioenschappen baanwielrennen. Op 36-jarige leeftijd en tijdens zijn laatste wielerwedstrijd ooit, gaf de Veronese kampioen zichzelf wereldgoud in de eliminatierace, zijn specialiteit, in een finale die een sportroman waardig was.

Het is de derde wereldtitel in de discipline, na die in 2021 en 2022. De sfeer was die van mooie gelegenheden. Op de tribunes zei een spandoek alles: “Bedankt voor alles Elia!Een collectieve groet aan een atleet die de passie en vasthoudendheid van het Italiaanse wielrennen belichaamde en daarmee de baantraditie lanceerde die ons wereld- en Olympische titels en goud opleverde.

Een perfecte race, een onherhaalbare emotie

Viviani leidde de race met intelligentie en hart, bleef vaak in de topposities en reageerde helder op de aanvallen van de Nieuw-Zeelander Campbell Stewart en de Nederlander Yoeri Havik, respectievelijk zilver en brons. Vervolgens kwam Elia met een laatste beslissende sprint als leider over de finish, omhoog kijkend naar de lucht.

Meteen daarna twee knuffels: de eerste aan zijn vrouw Elena Cecchini (tevens profwielrenner), de tweede aan Marco Villa, de coach die hem vergezelde op weg naar de wedergeboorte van het Italiaanse baanwielrennen. Dan het shirt met de tekst “De laatste dans”, een witte mantel en tranen tijdens het Mameli-lied.

Een oneindige erelijst voor de “Profeet”

Aan het einde van de test verborg Viviani zijn emotie niet:

Ik was echt zenuwachtig, het was mij nog nooit overkomen. Ik eindigde zoals ik had gedroomd: het dragen van de regenboogtrui. Ik dank de Federatie, de nationale ploeg en de hele wielerwereld voor deze 16 fantastische jaren.

Simpele woorden, maar doordrenkt van dankbaarheid en bewustzijn. Want wie in Rio 2016 Olympisch goud won, vijf medailles op de Spelen en drie wereldtitels, allemaal in eliminatie, heeft niets meer te bewijzen. En 8 Europese gouden medailles op het circuit en één op de weg tijdens de wegtest van 2019.

Altijd onderweg – waar hij als sprinter liep – is hij een van de weinigen die de drievoudige lauwerkrans heeft volbracht, d.w.z. successen heeft behaald in de Giro d’Italia (vijf), de Tour de France (één) en de Vuelta a España (drie). In totaal 91 overwinningen voor hem, cijfers waar veel wielrenners alleen maar van kunnen dromen.

Een ongelooflijke reis, die van Elia Viviani – voor iedereen de “Profeet”. En met zijn goud, het goud van het dameskwartet in de ploegenachtervolging bestaande uit Martina Alzini, Martina Fidanza, Vittoria Guazzini en Federica Venturelli en het brons gewonnen in Madison door de Olympische kampioenen Vittoria Guazzini en Chiara Consonni, sluit Italië de Wereldkampioenschappen af ​​met een derde plaats op de medaillespiegel en het besef dat we een kampioen als Elia zullen missen enorm.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: