In september riskeert hij de Balzani -school niet te heropenen, ziet hij hoe deze wordt verminderd na de explosie die Rome schokte

Kroonramen, banken en luchtstoelen, gebroken deuren. Als die explosie op een ander moment had plaatsgevonden, waarin de honderden meisjes en jongens bezochten La Balzani van Centocelle daar was geweest, zou een enorme tragedie zijn bereikt.

Gelukkig was het niet zo, maar voor de school, die deel uitmaakt van het algemene Salacone Institute, zoals voor andere belangrijke plaatsen in het gebied, is vandaag nul dag.

In WhatsApp -groepen beseffen de moeders van die kleintjes de ontsnapte tragedie, het verzenden en kruisen van video’s en afbeeldingen die veel hebben:

Maar kijk eens naar die afbeeldingen om dat te begrijpen: zwart gemaakte muren, overal puin, een klaslokaal in de moeder veranderde in een hoop puin. Een explosie die niet alleen een fysieke ruimte verwoestte, maar ook een educatief garnizoeneen plaats van dagelijkse genegenheid en groei.

De Balzani -school voor de buurt is veel meer dan een gebouw: het was een stevig punt, een toevluchtsoord, een kloppend hart. Nu lijkt het op een slagveld, en het is bang om te denken wat er had kunnen gebeuren.

Is er een sla in het gezicht van de stad: Vandaag zijn er de schade, morgen moet je het gewicht van verantwoordelijkheden onder ogen zien, met een van de vele vragen aan de leiding: zullen de brandstofdistributeurs ooit in stadscentra blijven zijn?

Ondertussen komt de officiële communicatie uit Balzani:

We weten dat hij op 15 september om de hoek is en dat we ons een mooie en comfortabele school moeten voorstellen voor alle jongens en meisjes van Balzani: ze hebben het recht om op de beste manier te worden verwelkomd en te horen, met de kracht die we in staat zijn, de warmte van de opleidingsgemeenschap van ons Instituut -Schrijft de DS Labalestra -. Met het hele gemeentelijke schoolnetwerk zijn we al op zoek naar de meest geschikte oplossingen.

De leegte blijft: dat achtergelaten door klaslokalen dat ze waarschijnlijk niet terugkeren om in september te wonen, door een schoolgemeenschap die zal moeten worden ontworteld en verplaatst, en door ouders en leraren die vragen – met woede en pijn – hoe het mogelijk was om op dit punt te komen.