Honger in de wereld: de Nobelprijswinnaars gaan het veld op met een open brief om de catastrofe af te wenden

Een ongekende aantrekkingskracht, een ongekend bewustzijn. Ruim 150 prominente figuren, onder de Nobelprijswinnaars en winnaars van de Wereldvoedselprijshebben besloten de honger in de wereld in de schijnwerpers te zetten, waarin wordt opgeroepen tot radicale politieke en economische steun voor landbouwonderzoek en -innovatie. Het doel? Vermijd een voedselcatastrofe van dramatische proportiesdie onze planeet binnen de komende 25 jaar zou kunnen treffen.

De open brief uit 2025 – ook wel ‘Laureate Letter 2025’ genoemd – is een zeer duidelijke waarschuwing: ‘We worden geconfronteerd met een gevaarlijk traject richting een tragische kloof tussen vraag en aanbod van voedsel over de hele wereld’. De huidige schattingen spreken van Vandaag de dag lijden 700 miljoen mensen honger en 60 miljoen kinderen onder de vijf jaar die opgroeien met voedingstekorten die hun cognitieve en fysieke ontwikkeling voor altijd in gevaar brengen. EN Het aantal te voeden individuen zal tegen 2050 met nog eens 1,5 miljard toenemen.

De combinatie van gewapende conflicten, toenemende economische instabiliteit, marktdruk en klimaatverandering zet de landbouwproductie onder druk. DE extreme weersverschijnselende voortschrijdende erosie van de bodem, de verlies van biodiversiteit en de schaarste aan watervoorraden schept een alarmerend beeld: met name fundamentele gewassen zoals maïs – een hoofdvoedsel voor een groot deel van het Afrikaanse continent – ​​laten vandaag al een afnemende productiviteit zien, en de toekomstperspectieven zijn zelfs nog slechter.

Volgens de brief “De uitdagingen op het gebied van de toegang tot voedsel van vandaag zullen worden verergerd door de productieproblemen van morgen”. Een zin die de urgentie van actie laat zien, omdat “we nog niet eens in de buurt zijn” van de verwezenlijking ervan het doel om het voedsel te produceren dat de toekomstige bevolking nodig zal hebben. Ondanks de inspanningen die zijn geërfd van de Groene Revolutie van de vorige eeuw, benadrukken deskundigen hoe de investeringen in landbouwonderzoek en -ontwikkeling drastisch zijn vertraagd, met regelgeving die vaak te restrictief is en de verspreiding van nieuwe technologieën beperkt.

Toch biedt de wetenschap veelbelovende oplossingen. In het bijzonder onderstreept de brief de noodzaak om onderzoeksprojecten met “een hoog risico en een hoge beloning” te bevorderen – gedefinieerd als echte “maanmissies” (moonshots) – die technologische sprongen in de landbouwproductie kunnen genereren. Wij praten over verbetering van de fotosynthese in basisgewassen zoals rijst en tarweom granen te ontwikkelen die in staat zijn stikstof biologisch vast te leggen (waardoor de afhankelijkheid van kunstmest wordt verminderd) en om eenjarige gewassen omzetten in vaste planten om de bodemvruchtbaarheid te behouden.

Onder de mogelijke interventiegebieden speelt ook de studie en verbetering van planten die “vergeten” of verwaarloosd zijn door de industriële landbouw, maar met een groot voedingspotentieel en weerstand tegen ongunstige klimatologische omstandigheden, ook een centrale rol. Ruimte dus ook voor inheemse gewassendie bestand is tegen waterstress en een essentiële voedingsvoorziening voor de lokale bevolking garandeert. Bovendien is er geen gebrek aan voorstellen om de bewaring van groenten en fruit langer en veiliger te maken, het tegengaan van voedselverspilling.

Onderzoek is echter niet voldoende als het niet gepaard gaat met vooruitziend beleid en a regelgeving die innovatie op een verantwoorde manier ondersteunt. De oproep van de Nobelprijswinnaars en de winnaars van de Wereldvoedselprijs is gericht aan politieke besluitvormers van over de hele wereld, opgeroepen om concrete investeringen aan te moedigen en effectieve prikkels te creëren voor de adoptie van geavanceerde technologieën, waaronder hulpmiddelen voor kunstmatige intelligentie, computationele biologie en genomische technieken van de nieuwste generatie.

De urgentie van een koerswijziging wordt ook onderstreept door de woorden van de initiatiefnemers van de brief, die ervan overtuigd zijn dat “we ons lot en onze landbouwsystemen niet kunnen verankeren in modellen die nu verouderd zijn en met steeds schaarser wordende niet-hernieuwbare hulpbronnen”. Het idee is om transnationale samenwerkingsverbanden te creëren, met onderzoekscentra en universiteiten die in synergie opereren om gedeelde doelstellingen te bereiken: een mondiaal coördinatiemechanisme dat de meest veelbelovende onderzoeksprojecten identificeert en ondersteunt, en hun impact op de lange termijn bewaakt.

Geconfronteerd met het complexe beeld van honger en ondervoeding, er is echter ruimte voor hoop. De handtekeningen van de oproep onderstrepen hoe groot de inzet is, maar ook hoe de economische en sociale opbrengsten van een enorme investering in landbouwonderzoek zijn buitengewoon gunstig. Juist dit aspect heeft de grote wetenschappelijke en technologische revoluties uit het verleden bezield, zoals de landing op de maan: als het mogelijk was om doelen te bereiken die ooit als ondenkbaar werden beschouwd, kan hetzelfde worden gedaan. om de voedselzekerheid te beschermen van een planeet die in 2050 bijna 10 miljard mensen zal tellen.

Het is een cruciaal moment: de stappen die de internationale gemeenschap nu zet, zo stelt de brief uit 2025, “zullen beslissen of de voedselcrisis van morgen op tragische wijze onvermijdelijk of te voorkomen is.”