Een klein zaadje kan de herinnering aan de hele mensheid bewaren. Dit is het krachtige beeld dat naar voren komt uit de zaaddonatie van Hibakujumokude bomen die de atoombomaanslag van 1945 overleefden, aan de Universiteit van Oslo. Een ceremonie die plaatsvond in een sfeer vol hoop en emotie, juist in de dagen waarin de Noorse hoofdstad nog bestond reikte de Nobelprijs voor de Vrede uit aan Nihon Hidankyode Japanse vereniging van overlevenden van atoombommen (bekend als Hibakusha). De erkenning, gisteren gevierd tijdens een plechtige ceremonie, benadrukt de hardnekkige strijd voor een wereld zonder kernwapens.
Terumi Tanaka is een van de overlevenden van de atoombom op Nagasaki. Vandaag hield hij de Nobelprijs voor de Vrede 2024-lezing namens de organisatie Nihon Hidankyo, die standvastig heeft gewerkt aan het elimineren van kernwapens en de wereld herinnert aan de gruwelijke… pic.twitter.com/CrbuKQXF7P
— De Nobelprijs (@NobelPrize) 10 december 2024
Blijkbaar zijn het zaden zoals vele anderen, onzichtbare getuigen van een geschiedenis die hen overstijgt, maar dan in werkelijkheid komen van die bomen in Hiroshima en NagasakiOndanks dat ze werden blootgesteld aan onvoorstelbare hitte en straling, overleefde het niet alleen, maar bleef het groeien. Deze bomen worden genoemd Hibakujumoku: een Japanse term die “hibaku” (gebombardeerd) en “jumoku”(boom), en bevat een boodschap van veerkracht, wedergeboorte en vrede. Het afleveren van de zaden is dus niet alleen een symbolisch gebaar, maar ook als een groene brug tussen verleden en toekomst.
De Hibakusha-delegatie, die in Oslo arriveerde om de Nobelprijsuitreiking in Nihon Hidankyo bij te wonen, had een ontmoeting met de managers van de botanische tuin van de Noorse universiteit en overhandigde de kostbare ginkgo biloba-zaden. Onder de aanwezigen, Sakuma Kunihikoeen leidende figuur van de Hiroshima-gemeenschap, onderstreepte het belang van het samen groeien – Noren en Japanners – naar een vreedzame wereld die vrij is van de nucleaire dreiging. “De zaden die we in Oslo planten en de zaden die in Hiroshima groeien, behoren tot dezelfde familie,” zei Sakuma, “daarom hoop ik dat Uit deze jonge boompjes kan samenwerking tussen volkeren voortkomen”.
Dit is niet de eerste keer dat Hibakujumoku-zaden de grenzen van Japan overschrijden. Sinds 2011 dankzij de organisatie Groene erfenis Hiroshimaworden deze herinneringsplanten verspreid in verschillende landen over de hele wereld, waaronder Italië, om het bewustzijn op scholen, instellingen, verenigingen en burgers te vergroten over het belang van een toekomst vrij van atomaire terreur. In Italië is de PEFC (Programma voor de goedkeuring van boscertificering) en de Vereniging “Wereld zonder oorlogen en zonder geweld” promoot al jaren de teelt van Hibakujumoku – ginkgo, persimmon, kersenbomen en vele andere soorten – ze toevertrouwen aan lokale entiteiten die betrokken zijn bij ecologische, sociale en educatieve projecten. Tot nu toe zijn er 49 aangeplant, van Friuli tot Sicilië, in staat verhalen van hoop te vertellen, zelfs aan degenen die er in 1945 niet bij waren.
Gisteren, 10 december, werd echter niet alleen de stille kracht van een zaadje gevierd. In Oslo vond de meest ontroerende overdracht van het stokje plaats: Nihon Hidankyo, een organisatie van overlevenden van de atoombom, ontving in 2024 de Nobelprijs voor de Vrede hun onophoudelijke werk van getuigenis en veroordelingtot de keuze om iedereen te herinneren aan wat er in Hiroshima en Nagasaki is gebeurd, om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt. Na verloop van tijd zal de Hibakusha afnemen, maar hun ideale erfgenamen zullen juist deze bomen zijnin staat de catastrofe te overwinnen en het leven weer te omarmen.
Onder de directe getuigen van die gruwel is er Terumi Tanakaoverleefde het bombardement op Nagasaki, die op dertienjarige leeftijd aan de dood ontsnapte, maar zijn dierbaren en zijn stad door atoomvuur verscheurd zag worden. Ter gelegenheid van de Nobelprijsceremonie herhaalde Tanaka namens Nihon Hidankyo de noodzaak om het idee van nucleaire afschrikking voor altijd op te geven. In zijn woorden, die klinken als een universele waarschuwing, zei hij: ‘Het is de oprechte wens van de Hibakusha dat, in plaats van te vertrouwen op de theorie van nucleaire afschrikking, . Stel je eens voor: 4.000 kernkoppen, klaar om elk moment gelanceerd te worden. Schade die honderden of duizenden malen groter is dan die in Hiroshima en Nagasaki zou onmiddellijk kunnen optreden. Iedereen kan slachtoffer of dader worden. Daarom vraag ik iedereen in de wereld om te discussiëren en regeringen te vragen actie te ondernemen.”
Deze woorden, gesproken in het hart van Europa, lijken bijna een dramatische oproep aan de hele wereld, in een tijdperk waarin de atoomdreiging het verbergt zich in de plooien van nieuwe internationale spanningen. De bezorgdheid over recente conflicten en het willekeurige gebruik van geweld vindt men in de bomen en in de verhalen van de overlevenden: een tegengif voor bewustzijn. Hibakujumoku, geplant op plaatsen ver van Japan, herinnert iedereen eraan hoe kwetsbaar het evenwicht waarin we leven is en hoe dringend een mondiale verantwoordelijkheid is om het leven in al zijn vormen te beschermen.
En het is precies in de nasleep van deze gedeelde verantwoordelijkheid dat de levering van de zaden aan de Universiteit van Oslo zijn diepste betekenis krijgt: die kleine boompjes zullen groeien en over een paar jaar zullen ze stille getuigen zijn. in staat om Hiroshima, Nagasaki, Oslo en de rest van de planeet te verbinden in een gemeenschappelijk verhaal. Elk blad zal spreken over een verleden dat niet herhaald mag worden, elke nieuwe edelsteen zal de belofte zijn van een morgen zonder atoomwapens.
Volg ons op Telegram | Instagram | Facebook | TikTok | YouTube
