Hernieuwbare energiegemeenschappen moeten flexibele tarieven hebben.
Dit werd verklaard door een onderzoeksteam van de Université Libre de Bruxelles (ULB), dat aantoonde dat, om energiegemeenschappen effectiever te maken, niet alleen voor de leden waaruit ze bestaan, maar ook voor het centrale netwerk, ze speciale tarieven zouden moeten krijgen.
Hernieuwbare energiegemeenschappen (CER) zijn groepen burgers die samenkomen om zelf energie uit hernieuwbare bronnen te produceren en te consumeren. Sinds afgelopen april is het in ons land mogelijk om door de PNRR gefinancierde stimuleringsmaatregelen aan te vragen, die een niet-terugbetaalbare bijdrage bieden van maximaal 40% van de in aanmerking komende kosten, gericht op gemeenschappen waarvan de centrales worden gebouwd in gemeenten met minder dan 5.000 inwoners en een stimuleringstarief voor twintig jaar op hernieuwbare energie die op het hele nationale grondgebied wordt geproduceerd en gedeeld.
Dat blijkt uit een recente studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift EnergiebeleidOm een grotere bescherming voor CER-leden en dus een wijdverbreide verspreiding daarvan te garanderen, met daaruit voortvloeiende grotere milieuvoordelen, moeten zij worden ondersteund door aanpassingen van de netwerktarieven. In feite zijn CER’s van nature decentralisatie-instrumenten, die helpen de lokale capaciteit te vergroten en de druk op het netwerk te verminderen. Deze flexibiliteit kan bijdragen aan de verbetering van het energiesysteem.
Het onderzoek beantwoordt in de case study twee vragen. Ten eerste: waarom zouden energiedelende gemeenschappen steun moeten krijgen? Ten tweede: hoe kunnen beleidsmakers ondersteuning bieden die is afgestemd op de netwerkkosten? Dit compromis benadrukt de noodzaak van beleid dat ondersteuning biedt door ervoor te zorgen dat energiedelende gemeenschappen bijdragen aan de algehele energietransitie.
Met het delen van energie ontstaat een systeem waarin lokaal opgewekte elektriciteit onder de deelnemers wordt verdeeld en gefactureerd. Hierdoor kunnen ze een lagere prijs betalen voor de elektriciteit die ze lokaal verbruiken, in plaats van de standaard verkoopprijs. Dit stimuleert de eigen consumptie en stimuleert de integratie van lokale eenheden voor hernieuwbare energieopwekking. Via deze structuur hebben energiedeelgemeenschappen het potentieel om het netbeheer te vergemakkelijken. Door te reageren op lokale productie- en prijssignalen kunnen deelnemers vraagresponsgedrag vertonen, zoals peak shaving (het verlagen van het maximale consumptieniveau) en peak shifting (verleggen van piekverbruik naar niet-piekperioden), wat de druk op het netwerk kan verlichten. tijdens piekperiodes.
Als een condominium bijvoorbeeld een fotovoltaïsch systeem op het dak heeft geïnstalleerd, wordt de geproduceerde energie verdeeld over de appartementen op basis van ieders verbruik. Bewoners betalen voor lokale elektriciteit tegen een lager tarief dan het hoofdnet. Tijdens de uren van de grootste zonneproductie gebruiken bewoners huishoudelijke apparaten zoals wasmachines of airconditioners, waardoor het verbruik verschuift naar periodes van hoge opwekking en de belasting van het openbare elektriciteitsnet wordt verminderd.
Dit type beheer vormt geen extra belasting voor het netwerk; Energiegemeenschappen leveren inderdaad een waardevolle bijdrage aan het energiesysteem. Het onderzoek benadrukt dat het implementeren van aanpassingen van de nettarieven voor energiegemeenschappen noodzakelijkerwijs een hoger percentage van het eigen verbruik zou vereisen, evenals verschuifbare belastingen.
De noodzaak om de piekbelastingen terug te dringen zal een steeds dringender probleem worden naarmate de vraag naar elektriciteit toeneemt. Dit zal een verdere druk uitoefenen op de systeembeheerders, waardoor aanzienlijke investeringen in de netwerkinfrastructuur nodig zijn.