Voor velen vertegenwoordigt het een delicatesse marine, maar weinigen weten dat de paarse zeekrul (Paracentrotus lividus) is eigenlijk het soort echinoïde Meer uitgebuit in de Middellandse Zee, met een aanzienlijke toename van de totale vangsten die in de afgelopen 2 decennia zijn geregistreerd.
Om het alarm van een uitstervenrisico te lanceren is een internationale studie die is gepubliceerd in de natuur gecoördineerd door professor Stefano Piraino, directeur van de Desteba, en ontwikkeld in het National Biodiversity Future Centre (NBFC), waarbij de universiteiten van Salento, Palermo, Malta en Arpa Puglia betrokken zijn.
Een werk dat de resultaten presenteert van twee demografische monitoringcampagnes, uitgevoerd op populaties van P. lividus in de zomer van 2023, op lage diepten in de kustgebieden van Sicilië En Puglia; en een meta-analyse van de dichtheid van P. lividus in de Middellandse Zee in de afgelopen 30 jaar.
In beide bemonsterde gebieden was de geregistreerde individuele dichtheid lager dan ooit, met een gemiddelde waarde van 0,2 ind/m2, Zonder significante verschillen in de dichtheid van P. lividus tussen beschermde en onbeschermde gebieden.
De studie
De monitoringcampagnes die in de zomer van 2023 langs de kusten van Sicilië en Puglia werden uitgevoerd, hebben de gemiddelde dichtheid gedetecteerd die lager is dan 0,2 personen per vierkante meter, een waarde die nog nooit eerder is geregistreerd.
Een meta-analyse van gegevens die in de afgelopen 30 jaar zijn verzameld, heeft aangetoond dat de achteruitgang van de populaties van de zee-egelviola in 2003 begon, in combinatie met een golf van pan-Europese hitte en een afwijkende verwarming van de Middellandse Zee. Dit suggereert een synergie tussen antropische druk en klimaatverandering bij het bepalen van het lot van de soort.
De situatie is van cruciaal belang – zegt de onderzoeker Andrea Toso, de eerste auteur van het artikel – omdat de zee -egel een fundamenteel onderdeel is van kustecosystemen en zijn achteruitgang bedreigt niet alleen een belangrijke economische hulpbron, maar duidt ook op een diepgaande ecologische onbalans.
Het zijn allemaal gegevens die opnieuw de noodzaak van continue monitoring en duurzamer visbeheerbeleid aangeven, het dringend aan de urgentie van concrete acties voor het beheer en het behoud van deze soort.
