De bossen van de wereld zijn in crisis: hoe de branden en degradatie hen omzetten in ‘koolstofbommen’

Een schijnbare paradox verhoogt zich, samen met de rook van de vreugdevuren, van Canadese bossen: Dat behoren tot de belangrijkste bondgenoten van de planeet in de strijd tegen het klimaat, ze worden belangrijke bronnen van koolstofdioxide. Niet alleen voor branden Dat verwoest ze zelfs tegenwoordig, maar voor een diepere en meer verontrustende verandering

Canada, met zijn 361 miljoen hectare bossen, een onschatbaar erfgoed dat een bolwerk tegen de opwarming van de aarde zou moeten zijn, is natuurlijk het symbool van deze omkering geworden. In de afgelopen twintig jaar zijn 225 miljoen hectare Canadese bossen, afhankelijk van onvoldoende of slecht beheerde menselijke actie, gegaan van een gemiddelde jaarlijkse absorptie van 30,5 miljoen ton CO2 tot gemiddelde emissies van 131,2 miljoen ton. Een gegevens, bijna verviervoudigd, die aandacht schreeuwt.

Terwijl we schrijven, wordt Canada geconfronteerd met een nieuwe golf van verwoestende branden. Vanaf 3 juni 2025 zijn er meer dan 200 actieve bosbranden, waarvan meer dan honderd worden geclassificeerd als “uit de hand” volgens de Canadian Interagency Forest Fire Center. Volgens Agency AP werden duizenden mensen, meer dan 25.000 in drie provincies (Manitoba, Alberta en Saskatchewan) geëvacueerd. De rook, dicht en bedreigend, stopt niet aan de grenzen, bereikt en verslechtert de kwaliteit van de lucht in verschillende Verenigde Staten, van Dakota del Nord naar Florida, zoals gemeld door Aornow.gov.

De situatie is zo ernstig dat Manitoba de noodtoestand heeft verklaard, en noodteams en vliegtuigen uit andere provincies en de Verenigde Staten, waaronder Alaska, Oregon en Arizona, zijn gestuurd om de vlammen te bestrijden. “De volgende vier tot zeven dagen zullen absoluut cruciaal zijn totdat we de weg vinden voor een verandering in weersomstandigheden en, uiteindelijk, een stromende regen in het noorden,” zei Saskatchewan Premier, Scott Moe. Dit huidige crisisscenario is de bittere bevestiging van een veel breder basisprobleem.

Wanneer de geallieerden onderdeel worden van het probleem: de bossen onder stress

Het alarm werd gelanceerd door Etiforspin-off van deUniversiteit van Padua Gespecialiseerd in milieuadviesbureau, dat de oorzaken van dit zorgwekkende fenomeen analyseerde. Branden,, Forest -degradatie,, Extreme gebeurtenissen,, insectenepidemieën en deToename van de wereldwijde temperaturen Ze zijn de belangrijkste daders.

De bossen, die koolstofdioxide moeten absorberen en deze in de biomassa moeten repareren, brengen CO2 in grotere mate uit dan die in beslag genomen. In slechts 2023 vernietigden de branden in Canada 15 miljoen hectare bosoppervlak, 4% van het totaal, een groot gebied Zeven keer Friuli-Venezia Giulia.

Hieraan is de klimatologische stress die de verspreiding van insectenepidemieën bevordert, zoals die van de scolitide choleotterus van de den die in British Columbia, tussen 2000 en 2020, meer dan 20 miljoen hectare heeft beschadigd.

En de situatie is niet geïsoleerd. Zelfs in Europa zijn er verontrustende tekenen. Finland heeft bijvoorbeeld de absorptie van CO2 door zijn bossen voortdurend afgenomen, met een koolstofbalans dat in 2021 negatief is geworden. Hier zijn de belangrijkste oorzaken de toename van houtonttrekkingen en de toename van de uitstoot van de bodem als gevolg van de snelle afbraak van het strooisel vanwege de toename van de temperatuur. Soortgelijke situaties deden zich voor in Estland En Duitslandwaar droogte en insectenaanvallen leidden tot een aanzienlijke daling van de koolstofbouillon. Zelfs in tropische landen transformeren ontbossing en degradatie veroorzaakt door menselijke actie bossen in netto koolstofemitters.

Zoals hij waarschuwde Mauro MasieroWetenschappelijk directeur van Etifor: “In perspectief, in afwezigheid van maatregelen die in staat zijn om inversies te produceren natuurlijk, lijken dingen niet te zijn bedoeld om te verbeteren. De veranderingen in de loop van de uitvoering zijn extreem snel, vaak meer dan het menselijk vermogen om er kennis van te nemen en te reageren”. Een studie door het ministerie van Landbouw en Bossen van de Verenigde Staten van 2023, aangehaald door Masiero, bepaalt dat de Amerikaanse bossen sinds 2070 een belangrijke bron van emissies kunnen worden.

De Italiaanse situatie

In Italië zijn de gegevens van de National Inventory Document 2025 van ISPRA (het hoger Instituut voor milieubescherming en onderzoek) geeft aan dat bossen 14% van de totale CO2 -uitstoot van het land, het nadeel van verliezen absorberen. Een feit dat op het eerste gezicht positief lijkt en meer dan verdubbeld is in vergelijking met eerdere schattingen. Deze sprong wordt verklaard door de herziening van de ISPRA -gegevens op basis van nieuwe tools zoals de Nationaal Forest Paper en de National Forestry Information System.

“We hebben de trein al verloren om de rol van bossen in het klimaatbeleid correct te beheren toen we ons moesten concentreren op de tijdelijke rol van mitigatie van de bossen terwijl we ons energiemodel hebben veranderd,” onderstreept hij Davide Pettennella van etiifor. Met de gemiddelde temperaturen met 1,48 ° gestegen, is het risico dat bossen, door kostbare kansen, onderdeel worden van het probleem. “Dit is de reden waarom een ​​volledig passieve herwilding erg gevaarlijk is en het herstel van de natuur zich niet identificeert met verlaten, maar met bosbeheer”.

Actief beheer voor veerkrachtige bossen

De oplossing is daarom niet om de bossen aan zichzelf over te laten, maar om te investeren in een actief en bewust management. Etifor, met zijn initiatief Waagtekeninggrijpt in op 159 groene gebieden en laat zien hoe het mogelijk is om de diversiteit, complexiteit en veerkracht van het bos aan te moedigen.

Managementinterventies moeten voor elk geval gericht zijn en specifiek zijn. Kan ondersteuning voor spontane vernieuwing omvatten door geassisteerde migratie, de toename van de biodiversiteit met Verrijking plantenen de diffusie van inheemse soorten die resistent zijn tegen droogte, branden, insecten en windongevallen. Het is ook cruciaal om een ​​verscheidenheid aan landschapsschaalsystemen te garanderen, die bosgebieden combineren met wetlands of natuurlijke weiden. Deze aanpak beheert niet alleen betere klimatologische risico’s en bevordert de biodiversiteit, maar ondersteunt ook lokale economieën door lange bosproducten, zoals die welke in de bouw worden gebruikt, die koolstof buiten de bossen kunnen opslaan.

Om deze strategieën te implementeren, zijn niet alleen technische vaardigheden nodig, maar ook effectieve governance -instrumenten en structuren. Het is essentieel om samenwerkingsmechanismen tussen publieke en private en het aanmoedigen van aggregatieve vormen tussen de eigenaren aan te moedigen om effectieve managementstrategieën en keuzes te garanderen, gericht op het garanderen van multifunctioneel beheer van het bos. Alleen op deze manier zullen onze bossen terugkeren naar de kostbare bondgenoten die de planeet wanhopig wacht.