In het hart van het noordwestelijke biosfeerreservaat Amotapes-Manglas, in de Peruaanse stad Tumbes, vindt er een stille groene revolutie plaats. Geen protest, geen manifestatie: verandering werd geboren tussen schoolbureaus, in nieuwsgierige geesten van kinderen en tieners. Tussen de brakke geur van de mangrove En het zingen van de golven, de leraren Anani Martínez en Rubén Peña herschrijven de toekomst, een notitieboek tegelijk.
Sinds 2022 heeft de man en het biosfeer (MAB) UNESCO -programma, met de steun van de regering van Vlaanderen, het Mangres -project gelanceerd, een initiatief dat zeven landen van Latijns -Amerika en het Caribisch gebied omvat. Het doel? Integreer wetenschappelijke kennis met traditionele om de ecosystemen van mangroven, natuurlijke pijlers tegen klimaatverandering te herstellen en te behouden en in staat te zijn om coëxistentie tussen de natuur en de mensheid te helpen.
The Mangroves: Silent Custodians of Life
De mangroven zijn fantastische bomen, echte natuurlijke barrières die de kusten beschermen tegen erosie, het vangen en opslaan van koolstof efficiënter dan veel tropische bossen en die toevlucht bieden aan buitengewone biodiversiteit. Toch is hun belang te lang verwaarloosd.
“Tot een paar jaar geleden werd het belang van het opleiden van de Tumbes -gemeenschap op mangroven onderschat”, legt Rubén Peña uit. Tegenwoordig is het panorama echter veranderd. Dankzij het Mangres -project zijn de Tambes -scholen de vruchtbare grond geworden om ecologisch bewustzijn te ontspruiten.
Onderwijs als zaad van verandering
Anani Martínez, met de glimlach van degenen die stevig geloven in de kracht van het onderwijs, leidt de 129 El Bendito School. Zijn doel is niet alleen om noties te onderwijzen, maar vooral om de vonk van nieuwsgierigheid in te schakelen naar de omgeving om hen heen bij studenten. “Ik wil dat de jongens zich realiseren hoe gelukkig ze zijn om op een plek te wonen die zo rijk is aan biodiversiteit. De mangroven zijn niet alleen landschap: ze zijn leven, voedsel en cultuur “.
Met de steun van het mangulaire consortium en lokale visserijorganisaties, maken studenten deel aan workshops, maken ze verhalen met betrekking tot het behoud van het ecosysteem en zelfs dansen geïnspireerd door de krabben en schelpen. Kunst wordt dus een brug tussen traditie en milieubewustzijn, binnen een onderwijsprogramma voor duurzame ontwikkeling.
Een alliantie tussen school en gemeenschap
Rubén Peña herinnert aan het begin van het educatieve pad dat verband houdt met mangroven: “Van 2008 tot 2012 hebben we milieueducatie opgenomen in de schoolprogramma’s van de gebieden dicht bij het nationale heiligdom van de Turses Mangroves. We hebben werknotitieboekjes en methodologische gidsen gebruikt om leraren te helpen belangrijke activiteiten te ontwikkelen.
Uit de klaslokalen zijn de bewustmakingsactiviteiten uitgebreid tot de vissersgemeenschappen, met avondbijeenkomsten in de buurten en het gebruik van de lokale taal om een dieper begrip aan te moedigen. “Om iets lief te hebben en te houden, moeten we haar eerst kennen”, zegt Peña, samen met een paar woorden het hart van hun missie.
Jonge hoofdrolspelers van de verandering
Het Mangres -project had een diepgaande impact op Tumbes -jongeren. Studenten leren en worden de agenten van verandering. Ze vormen milieubrigades, organiseren de schoonmaakcampagnes van de stranden en sensibiliseren hun families over het belang van mangroven.
Anani onderstreept hoe studenten steeds meer betrokken zijn bij lokale milieukwesties. “Ze zijn op de hoogte van de beschikbare middelen en enthousiast om ze te beschermen. Onderwijs voor duurzame ontwikkeling is niet alleen een onderwerp: het is een vorm -mentis die hen ook buiten de school begeleidt “.
Strategieën voor een duurzame toekomst
Welk advies om te geven aan degenen die het voorbeeld van Tumbes willen volgen? Volgens Anani is het essentieel om activiteiten te plannen die de interesse van studenten stimuleren en de uitwisseling met verschillende realiteiten bevorderen. Rubén stelt voor om het grondgebied zelf te gebruiken als een open -air klaslokaal: “Het bezoeken van ons heiligdom is als bladeren door een boek van levende biologie”.
Eens, zegt Peña, hebben ze een radioprogramma beheerd waarin jongeren spraken over het milieu en het behoud. Tegenwoordig gaat deze erfenis verder via workshops, rondleidingen en schoolprojecten.
Een repliceerbaar model
Het succes van Tumbs is geen geïsoleerd geval, maar een repliceerbaar model. Het integreren van milieueducatie in nationale schoolprogramma’s, het aanpassen aan lokale specificiteiten, kan het verschil maken, omdat de bescherming van een ecosysteem, naast het behoud van de natuur, een toekomst kan garanderen voor de gemeenschappen die ervan afhankelijk zijn.
De boodschap is tenslotte eenvoudig: om de wereld te veranderen, soms is een leraar, een klas en mangrove voldoende.
