DE capibaraook bekend als ronsocos, trekken wereldwijd steeds meer de aandacht vanwege hun volgzame gedrag fundamentele rol in de biodiversiteit. In Peru zijn ze een symbool geworden van het behoud van ecosystemen, maar worden ze geconfronteerd met toenemende bedreigingen als gevolg van ontbossing en van deagrarische expansie wie zijn het vernietigen van hun natuurlijke habitat.
Deze gigantische knaagdieren, die wel 1,5 meter lang kunnen worden en 50 kilo wegen, spelen een cruciale rol in de ecosystemen waarin ze leven. Dankzij hun dieet, dat voornamelijk uit water- en terrestrische planten bestaat, dragen ze bij aan de groei van de natuur behoud van het evenwicht van de vegetatie.
Ze leven in georganiseerde kuddes, wat hen helpt beschermen tegen roofdieren, en zijn aangepast aan het waterleven met gedeeltelijk zwemvliezen waardoor ze zich behendig kunnen bewegen in rivieren en wetlands. Volgens de Nationale Dienst voor Beschermde Natuurgebieden (Sernanp) is de capibara een indicator voor de gezondheid van ecosystemen.
Opvallend is hun aanwezigheid in natuurgebieden, zoals het Manu National Park en het Tambopata Reserve goede omgevingsomstandigheden. De toename van de ontbossing vormt echter een ernstig probleem bedreiging voor deze dieren en andere soorten die afhankelijk zijn van dezelfde habitats.
Ze zijn erg populair geworden op sociale media
De afgelopen jaren is de capibara ook populair geworden op sociale media, waardoor een fenomeen van “capibaramania” ontstond. Mensen, gefascineerd door de rust van deze dieren, begonnen virale inhoud, liedjes en merchandising te creëren die aan hen was gewijd. Deze interesse heeft echter een positieve kant: bevordert het bewustzijn over het belang van milieubehoud en moedigt verantwoord toerisme in beschermde natuurgebieden aan.
Ondanks de groeiende publieke genegenheid zijn er concrete inspanningen nodig om deze dieren te beschermen. De Sernanp wijst erop dat habitatverlies niet alleen capibara’s in gevaar brengt, maar ook de rijkdom van de biodiversiteit Peruaans als geheel.
Een strenger natuurbehoudsbeleid en actieve samenwerking met de gemeenschap zijn essentieel om dit te garanderen overleven van deze unieke ecosystemen. De bescherming ervan vertegenwoordigt een fundamentele gedeelde uitdaging om de natuurlijke hulpbronnen voor toekomstige generaties te behouden.
