Ontdek waarom zalm, vaak beschouwd als gezond voedsel, ernstige problemen verbergt die verband houden met vervuiling, dierenleed, onduurzaamheid en gezondheidsrisico’s. Hier zijn 10 redenen om beter geïnformeerde keuzes te maken.
Zalm is een zeer gewaardeerd voedingsmiddel, maar achter de consumptie ervan schuilt een complexe realiteit die bestaat uit milieu-, ethische en gezondheidsproblemen. Van intensieve landbouw tot duurzaamheid, hier is wat informatie die aandacht verdient om beter geïnformeerde keuzes te kunnen maken.
De omstandigheden van de intensieve landbouw
De intensieve zalmkweek genereert enorme hoeveelheden biologisch, organisch en anorganisch afval, dat op de zeebodem terechtkomt. Deze structuren accumuleren uitwerpselen, voerresten en afvalstoffen in alarmerende hoeveelheden. De netten die de boerderijen afbakenen, worden niet voldoende schoongemaakt, waardoor een ongezonde omgeving ontstaat die de verspreiding van ziekteverwekkers bevordert.
Verspreiding van ziekten en parasieten
Zalm die in overbevolkte ruimtes wordt gekweekt, is kwetsbaar voor infecties en parasieten zoals zeeluizen. Deze problemen kunnen doorsijpelen naar de consument. De verspreiding van parasieten en ziekten in de Schotse visserij is een chronisch probleem dat grote gevolgen heeft voor de vissterfte.
Een recent videoonderzoek door TV-koerier heeft nogmaals de kritieke omstandigheden van de intensieve zalmkweek in Schotland benadrukt. Het onderzoek, uitgevoerd op de Mowi-boerderij in Loch Torridon, brengt een alarmerend tafereel aan het licht: tientallen dode zalm die op het wateroppervlak drijven, een teken dat een systeem in de problemen zit. De belangrijkste oorzaak van de hoge sterfte ligt in de verspreiding van ziekten en parasieten, zoals zeeluizen, die zich in overbevolkte omstandigheden vermenigvuldigen. Dankzij de samenwerking met een lokale activist documenteerde journalist Francesco de Augustinis het lijden van deze dieren en onderstreepte daarmee het stille drama dat zich dagelijks afspeelt in de koude Schotse wateren, waar het intensieve beheer van boerderijen zich vertaalt in uitbuiting en mishandeling.
Risico’s verbonden aan besmetting door toxines
Gekweekte zalm kan giftige stoffen zoals dioxine ophopen, wat in verschillende onderzoeken in zorgwekkende hoeveelheden is aangetroffen. Deze besmetting houdt verband met het gebruikte voer, vaak van lage kwaliteit, en de vervuilde omgeving waarin de vissen leven. Gifstoffen vormen een gevaar voor de gezondheid van consumenten, vooral zwangere vrouwen, omdat ze de hersenontwikkeling van kinderen negatief kunnen beïnvloeden.
Kleurstoffen
Gekweekte zalm heeft niet de natuurlijke roze kleur die kenmerkend is voor wilde vis, omdat hij zich niet voedt met garnalen en krill, die rijk zijn aan carotenoïden. Om aan de verwachtingen van de consument te voldoen, dienen boeren chemische pigmenten zoals astaxanthine toe, die de kleur van het vlees kunstmatig veranderen. Deze praktijk wordt door veel organisaties bestempeld als misleiding van consumenten. Zoals gerapporteerd door Natuurlijk nieuws95% van de Atlantische zalm die in supermarkten wordt verkocht, is afkomstig van de intensieve landbouw en het overgrote deel wordt hieraan onderworpen kunstmatige kleuring om het qua uiterlijk meer op wilde zalm te laten lijken. De kleurstoffen zouden direct worden toegevoegd in het voer toegediend aan zalm op boerderijen. Verdere bevestigingen over het gebruik van kunstmatige kleurstoffen komen uit Campagne Pure Zalm.
Pesticiden
Op sommige boerderijen worden pesticiden zoals endosulfan gebruikt, een stof die in veel landen verboden is vanwege de schadelijke effecten op de gezondheid en het milieu. Dit pesticide, dat in voer wordt ingebracht om parasieten te bestrijden, vormt niet alleen een risico voor gekweekte vis, maar ook voor het hele mariene ecosysteem en voor de eindgebruikers. Hier Lees meer over endosulfan. Hier een diepgaande blik op het geval van Noorwegen.
De milieu-impact van intensieve landbouw
Zalmkwekerijen vervuilen niet alleen de zee met afval en chemicaliën, maar vormen ook een bedreiging voor andere mariene soorten, zoals zeehonden en zeeleeuwen, die vaak vast komen te zitten in de netten. Bovendien kunnen landbouwstructuren het natuurlijke evenwicht van mariene ecosystemen veranderen, waardoor de lokale biodiversiteit onherstelbaar wordt beschadigd.
Dierenleed op boerderijen
Gekweekte zalm leeft in extreem moeilijke omstandigheden: opgesloten in kleine ruimtes, worden ze blootgesteld aan stress, ziekte en onethische behandelingen. De sterfte is vaak hoog, waarbij veel vissen sterven voordat ze het ideale slachtgewicht bereiken. Zelfs wilde zalm wordt, hoewel hij vrij leeft, vaak onderworpen aan wrede en niet-verdovende vangst- en slachtmethoden.
De onduurzaamheid van de zalmproductie
De zalmkweek vereist onevenredige hoeveelheden hulpbronnen in vergelijking met het eindproduct. Voor elke kilo gekweekte zalm worden meerdere kilo’s wilde vis geconsumeerd voor de voedselproductie, wat bijdraagt aan de overexploitatie van de oceanen. Deze praktijk maakt het systeem niet alleen inefficiënt, maar ook onhoudbaar vanuit ecologisch oogpunt.
Risico’s voor de gezondheid van de consument
Rauwe of gerookte zalm kan besmet zijn met bacteriën zoals listeria, een bijzonder groot risico als de vis niet op de juiste manier wordt bewaard. Diverse tests, zoals die van Oeko-test in Duitsland wezen ze op voedselveiligheidsproblemen die verband houden met producten die in supermarkten worden verkocht, en onderstreepten ze de noodzaak van strengere controles.
Een test uitgevoerd door Zwitserse tijdschriften Evenwicht En Goed om te weten analyseerde 15 pakjes gerookte zalm en evalueerde de kwaliteit ervan op basis van factoren zoals de balans tussen omega-3- en omega-6-vetzuren, de hoeveelheid zalm die daadwerkelijk aanwezig was in vergelijking met de hoeveelheid die op het etiket staat vermeld, en het niveau van hygiëne en versheid op de verpakking. de vervaldatum.
De resultaten wezen uit dat veel producten niet voldoen aan de optimale normen voor versheid en voedingskwaliteit. Slechts twee verpakkingen, beide met wilde zalm uit Alaska (van Globus en Denner), werden als “zeer goed” beoordeeld. Deze producten vielen op door hun versheid, balans tussen omega-3 en omega-6, en door de juiste overeenkomst tussen opgegeven en daadwerkelijk gewicht. Het product van Denner kreeg echter een lichte boete vanwege een klein gewichtsverschil.
De test levert een duidelijke indicatie op: voor superieure kwaliteit is het beter om wilde gerookte zalm te verkiezen boven gekweekte zalm, ongeacht het merk.
Hersenbeschadiging
Noorse artsen raden zwangere vrouwen af om gekweekte zalm te etenhoog gehalte aan toxinen beschouwd gevaarlijk voor hem ontwikkeling van de hersenen van kinderen. Dr. Anne-Lise Bjorke zou haar carrière ernstig in gevaar hebben gebracht als ze deze informatie had verspreid. Claudette Bethunetoxicoloog, zou zijn geweest ontslagen door de Noorse regering voor pogingen om consumenten te waarschuwen voor hoge niveaus van cadmium aanwezig in zalm.
