Wil je weten hoe je het definitieve gekookte ei kunt koken? Gebruik gewoon de periodieke kookmethode, een systeem dat verschillende kooktemperaturen wisselt om ervoor te zorgen dat dooier en eiwit van dezelfde consistentie zijn.
Wat is er nodig om een gekookt ei te bereiden? Gewoon water koken, een paar minuten wachten, en je bent klaar. Maar wie bevond zich nooit voor een overmatig droge dooier of een praktisch rubberachtig eiwit? Om deze ongemakken te voorkomen, heeft de wetenschap van materialen besloten de poot te plaatsen en de perfecte formule gevonden om een letterlijk perfect hardgekookt ei te verkrijgen, dat in wezen dooiers en eiwit van dezelfde consistentie.
Hoe kan een dergelijk resultaat worden bereikt? Dankzij periodiek koken: Een innovatieve methode bestudeerd door een team onder leiding van Dr. Emilia Di Lorenzo, gewone professor aan het Department of Economic Sciences and Statistics of the Federico II University of Napels en gepubliceerd in het Commissioners Engineering Magazine.
De wetenschap van materialen in het kort
Voordat u uitlegt waar het periodiek koken uit bestaat, is het noodzakelijk om een klein uitgangspunt uit te voeren en in een paar regels te verduidelijken waarmee de So -called deals materiële wetenschap. De wetenschap van materialen is een discipline die, hoewel vaak achter de schermen blijft, de basis is van veel van de innovaties die de moderne wereld hebben getransformeerd.
Het is een gebied dat wil begrijpen hoe de interne structuur van de materialen – van de opstelling van de atomen tot hun microscopische organisatie – hun eigenschappen en bijgevolg hun praktische toepassingen beïnvloeden.
Het is een interdisciplinaire wetenschap die fysieke, chemie, engineering en biologie combineert, met als doel het planning van materialen in toenemende mate presteren en geschikt zijn voor de behoeften van de mens.
Een van de meest fascinerende aspecten van de materiële wetenschap is het vermogen om een revolutie teweeg te brengen in verschillende sectoren die blijkbaar van elkaar ver van elkaar ver van elkaar zijn. Wij denken bijvoorbeeld aan samengestelde materialen zoals koolstofvezel, waardoor het mogelijk is gemaakt om lichtere en resistente vlakken te bouwen, en het brandstofverbruik en de vervuiling van emissies te verminderen. Of aan halfgeleiders, die het tijdperk van informatietechnologie en wereldwijde communicatie mogelijk maakten. Zonder onderzoek naar materialen zouden apparaten zoals smartphones, computers en zonnepanelen niet bestaan in de vorm die we vandaag kennen.
Maar de wetenschap van materialen is niet beperkt tot het verbeteren van bestaande technologieën, aangezien het ook nieuwe grenzen opent. De intelligente materialen, die reageren op externe stimuli, zoals temperatuur of licht, beloven sectoren zoals geneeskunde en engineering een revolutie teweeg te brengen. Laten we ons bijvoorbeeld stent voorstellen die autonoom uitbreidt naar het menselijk lichaam, of gebouwen die zich aanpassen aan klimatologische omstandigheden. En dan zijn er biomaterialen, ontworpen om te integreren met biologische weefsels, die de operatie en regeneratie van de weefsels transformeren.
Zonder de keuken te vergeten, een ander toepassingsveld dat we in de volgende paragrafen zullen zien.
The Secret: afwisselende temperaturen
Het recept dat volgt op de principes van de wetenschap van materialen op papier is vrij eenvoudig, zelfs als het in werkelijkheid een zekere precisie vereist. Om het te implementeren, moet u het ei twee minuten in water op 35 graden dompelen en het vervolgens nog twee minuten op 95 graden naar het water verplaatsen en u deze afwisseling acht keer herhaalt. Het resultaat? Een ei met een perfecte consistentie, met dooier en eiwit dat samen de juiste dichtheid bereikt, zonder een andere in het koken.
Omdat deze methode werkt
Het probleem van traditionele koken is dat eiwit en dooier zich niet op dezelfde manier gedragen. Het eiwit coaguleert ongeveer 85 graden, terwijl de dooier de juiste consistentie bereikt op 65 graden. Het kokende rechtstreeks tot 100 graden kookt te veel de dooier, waardoor het droog is, terwijl het het ei wit vaak te star laat. De Bagnomaria -methode, ongeveer 65 graden, verbetert de dooier maar kan het eiwit verwaarlozen, dat niet erg gekookt zal zijn.
Periodiek koken lost het probleem op door lagere en hogere temperaturen af te wisselen, waardoor de twee elementen geleidelijk de ideale consistentie kunnen bereiken. Volgens Dr. Pellegrino Musto, een persoon die betrokken is bij de bovengenoemde studie die onderzoeksactiviteiten uitvoert bij het Institute for Polyimeren, Composites en Biomaterials van de CNR, garandeert de periodieke kooktechniek uniforme kooking en behoudt de organoleptische en voedingskenmerken van het ei.
Een idee geboren uit de studie van materialen
De techniek is niet toevallig geboren. De onderzoekers passen wiskundige modellen toe die werden gebruikt in de studie van materialen om een kooksysteem te ontwikkelen dat dooier en eiwit behandelde als twee verschillende stoffen, met verschillende stollingspunten. Dankzij een software voor computationele vloeistofdynamiek simuleerden ze het thermische gedrag van het ei en vonden ze het juiste ritme van de afwisseling van temperaturen.
Zoals vermeld bij de opening, omvat de wetenschap van materialen veel verschillende gebieden, en de zojuist waargenomen methode kan bredere toepassingen hebben, zoals de studie van polymerisatie- en kristallisatieprocessen van sommige materialen.
Is het de moeite waard om het te proberen?
Als je van culinaire uitdagingen houdt, is het antwoord zeker positief. Natuurlijk is de procedure moeizaamer dan het klassieke koken, maar het resultaat zal de aangebrachte toewijding terugbetalen. U kunt een perfect gekookt ei verkrijgen, met een fluweelachtige en uniforme consistentie, zonder een compromis tussen eiwit en dooier.
