Het hangt af van het onvermogen van onze hersenen om stimuli van verschillende aard tegelijkertijd te beheren. Een onderzoek heeft dit aangetoond…
Enige tijd geleden hebben we de mythe van de romantische kus ontkracht door de onverwachte oorsprong ervan te onthullen, die weinig met liefde en veel met reinheid te maken heeft. Vandaag ontkrachten we er nog eentje door deze aan jullie te onthullen de reden waarom we (meestal) kussen met onze ogen dicht.
Zelfs in dit geval heeft romantiek er niet veel mee te maken, maar de ware reden moet gezocht worden in de hersenen die, omdat ze zich niet op twee verschillende stimuli tegelijk kunnen concentreren, ons ertoe brengen onze oogleden te sluiten.
Dit blijkt uit een onderzoek gepubliceerd in Tijdschrift voor Experimentele Psychologie, uitgevoerd door enkele psychologen van Koninklijke Holloway Universiteit van Londen.
In werkelijkheid concentreerde het onderzoek in kwestie zich niet op kussen, maar de conclusies die eruit werden getrokken lijken perfect te verklaren waarom we onze ogen sluiten.
De onderzoekers analyseerden in feite 16 vrijwilligers met behulp van speciale apparaten die op hun handen waren aangesloten, terwijl ze een reeks visuele taken uitvoerden. Wanneer ze zich met dergelijke activiteiten bezighielden, nam de gevoeligheid voor tactiele stimulaties, uitgezonden door de apparaten op zowel de rechter- als de linkerhand, af. Het gebeurt omdat het gezichtsveld veeleisender is dan het tactiele veld, legden de onderzoekers uit, en daarom vermindert de reactiviteit van mensen op tactiele sensaties.
Uiteindelijk zijn de hersenen niet in staat om tegelijkertijd visuele input en andere soorten sensorische stimuli te verwerken, maar als dit al bekend was in de context van auditieve stimuli, was er weinig gezegd over tactiele stimuli.
Het blijkt dat mensen, om zich te concentreren op een tastgevoel zoals een kus, instinctief hun ogen konden sluiten om afleiding te voorkomen, zoals een van de auteurs van het onderzoek ook benadrukte. En hetzelfde lijkt van toepassing te kunnen zijn op andere situaties waarbij aanraking betrokken is, zoals dansen of vrijen.
Uiteindelijk is het waarschijnlijk dat dehet onvermogen van de hersenen om meerdere stimuli tegelijkertijd adequaat te verwerken, leidt tot dit gedrag. In ieder geval zal verder onderzoek nodig zijn om de juistheid van de hypothese te bevestigen.
BRONNEN: Tijdschrift voor Experimentele Psychologie/Iflscience
