Laten we het maar ronduit zeggen: als er een arts was die angst kon meten in plaats van bloeddruk, zouden we waarschijnlijk allemaal veel gezonder zijn.
Want nee, het is niet normaal om al moe wakker te worden, zonder reden te willen huilen of je overweldigd te voelen door een leven dat sneller gaat dan jij. Toch gebeuren deze dingen elke dag, met miljoenen mensen. Alleen praat niemand erover – behalve wanneer het arriveert, precies op tijd herinnering genegeerd, Werelddag voor de geestelijke gezondheid, die vandaag, 10 oktober, wordt gevierd.
De cijfers die lawaai maken (maar alleen op 10 oktober, daarna stilte)
Volgens de WHO hebben ruim een miljard mensen wereldwijd te maken met psychische stoornissen. We hebben het niet over een slechte dag of een beetje stress: we hebben het over klinische diagnoses, over levens die worstelen zonder ondersteuning.
Toch krijgt ruim 75% van deze mensen geen enkele vorm van behandeling.
Wereldwijd zijn er elk jaar ongeveer 1 miljoen zelfmoorden. 60% houdt verband met onbehandelde depressieve stoornissen.
In Italië verandert muziek niet:
Toch wordt naar de psycholoog gaan nog steeds gezien als een gewoonte voor de rijken, iets voor mensen “die het niet alleen kunnen”. Ondertussen zijn er mensen die in een lawine terechtkomen en nauwelijks kunnen ademen – maar “een wandeling is genoeg”.
De psycholoog houdt van de huisarts: en wellicht met meer empathie
De psycholoog moet net als de huisarts zijn. Alleen zou hij, in plaats van een stethoscoop, een supervaardigheid hebben: naar je luisteren zonder te oordelen. Misschien zou hij iets voorschrijven dat de NHS nog niet heeft goedgekeurd: een dosis introspectie, een bevrijding van schuldgevoelens, een beetje zelfcompassie.
We weten allemaal waar het probleem zit, het valt niet te ontkennen: het publieke systeem ligt in stukken. Onderbezette geestelijke gezondheidszorgcentra, beperkt personeel, recordwachtlijsten. En wie dat kan, betaalt uit eigen zak. De anderen? Ze doen alsof het goed gaat.
Maar doen alsof het goed gaat, is geen welzijn. Het is gewoon emotioneel overleven.
Therapie herstelt je niet, maar het leert je jezelf niet te breken (of het in ieder geval met stijl te doen)
Een psycholoog herstelt je niet, hij is geen goeroe en hij vertelt je niet wie je bent. Integendeel, het helpt je te begrijpen waar je eindigt en de chaos begint, wanneer je ‘nee’ moet zeggen en hoe je een leven kunt overleven dat je geen gebruiksinstructies geeft.
Uiteindelijk is therapie een revisie van de ziel. En als de auto een vreemd geluid maakt, verwacht je toch niet dat hij ontploft, dus je kunt hem naar de monteur brengen, toch? Dus waarom zou het bij ons anders zijn?
Niet alleen therapie
Laten we duidelijk zijn: naar de psycholoog gaan sluit de rest niet uit, integendeel.
Er zijn eenvoudige dingen die we elke dag kunnen doen om onze geestelijke gezondheid te ondersteunen:
Geestelijke gezondheid is een ecosysteem. Therapie, ja, maar ook dagelijkse zorg, kleine gebaren die ons eraan herinneren dat we het echt verdienen om ons goed te voelen.
Werelddag voor de Geestelijke Gezondheid: een hashtag is niet genoeg
10 oktober is nuttig, maar niet genoeg. We hebben geestelijke gezondheidszorg nodig om scholen, werkplekken, buurten en klinieken binnen te komen. We hebben de psycholoog nodig om een publieke, vrije, normale figuur te worden.
Bovenal moeten we ons niet langer schamen voor kwetsbaarheid.
Waarom nee, alles is niet in orde. Maar het kan beter worden als we erover gaan praten.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in:
