Satellietbeelden en gegevens van de Copernicus Atmosphere Monitoring Service (Cams) Laat geen ruimte voor twijfel: de rook die wordt geproduceerd door de bosbranden die verstikt de centrale provincies van Canada is de Atlantische Oceaan overgestoken en heeft Europa bereikt. Een fenomeen dat, hoewel niet niet -gepubliceerd, bezorgdheid uitte over de ongekende intensiteit en voor de atmosferische en potentieel gezondheidseffecten die het inhoudt.
Vanaf april 2025 werden uitgestrekte gebieden van Canada – in het bijzonder Saskatchewan, Manitoba en Ontario – getroffen door een reeks branden die in mei geïntensiveerd waren. De uitzonderlijk droge en winderige klimatologische omstandigheden gaven de voorkeur aan de snelle verspreiding van de vlammen, wat leidde tot de vorming van wolken oproepen pyrocumulonemb (Pyrocb), die worden gegenereerd wanneer een brand een energie vrijgeeft die rook en deeltjes tot 9.000 meter boven zeeniveau duwt.
Volgens Cams bedragen de koolstofemissies van Canadese branden tot 2 juni ongeveer 56 megatons, De tweede hoogste waarde sinds 2003. Alleen in de Manitoba hebben de geschatte emissies 13 megattoners overschreden en het vorige record van 2023 verdrievoudigd. Deze ongekende toename dwong meer dan 25.000 mensen tot evacuatie, in wat “een van de grootste uittochten in de recente geschiedenis van de provincie” werd genoemd.
“Tot begin juni tonen onze gegevens aan dat de centrale regio’s van Canada een paar zeer intense weken hebben geleefd in termen van beboste brandemissies,” zei hij Mark ParringtonSenior onderzoeker van de nokken, eraan toevoegend dat het transport van roken in Europa weerspiegelt “de omvang van de branden en de effecten die ze hadden in Manitoba en Saskatchewan”.
De satellietbeelden hebben bevestigd dat op 18 mei een eerste rook Pennacchio de oostelijke Middellandse Zee bereikte. Een tweede, veel uitgebreidere, stak de Atlantische Oceaan over eind mei en begin juni over en bereikte het noordwesten van Europa. Roken, getransporteerd door krachtige jetstromen, mag de kwaliteit van het bodemniveau niet significant beïnvloeden, maar kan het uiterlijk van de hemel veranderen, waardoor ongewoon rode of oranje zonsondergangen veroorzaakt.
Zelfs als de lage -altitude -effecten beperkt zijn, roept de persistentie van deze fenomenen echter bredere vragen op. Vuurrook bevat Fijne deeltjes (PM2.5)koolmonoxide en andere verontreinigende stoffen die, afhankelijk van de hoogte en concentratie, klimatologische effecten kunnen hebben, de atmosferische dynamiek veranderen en bijdragen aan het broeikaseffect. De CAMS bewaakt deze parameters om hun stroomsnelheid op een wereldwijde schaal te evalueren.
Om het beeld verder te compliceren, zijn er de branden in uitvoering in de Oost -Ruslandwaar de Republiek Buriazia en het grondgebied van Transbajkalia – beide ten oosten van Lake Bajkal – sinds april in noodgevallen zijn. Volgens CAMS -gegevens hebben de koolstofemissies in het federale district van het Verre Oosten sinds 2018 het hoogste niveau bereikt, met ongeveer 35 megatons. Ook hier werd de rook getransporteerd naar Noord -China, Japan en het Noordpoolgebied.
In het licht van dit scenario worden de monitoringsystemen essentiële hulpmiddelen niet alleen om de uitbreiding van het fenomeen te begrijpen, maar ook om voldoende antwoorden te bereiden. De risicokaarten verspreid door de Canadese regering en de voorspellingen van de Global Wildfire Information System (GWI’s) geven aan dat het gevaar van nieuwe uitbraken in het grootste deel van het land hoog blijft.
Het is daarom niet alleen een lokaal of seizoensgebonden probleem. De groeiende frequentie en intensiteit van de boreale branden – gevoed door meer extreme klimatologische omstandigheden – vertegenwoordigt een alarmbel die iedereen betreft: het resultaat van wat duizenden kilometers verbrandt, kan ook onze lucht bereiken.
