Vassilis Spanoulis sprak op de persconferentie na Peristeri’s Bwin-wedstrijd met Aris, waar hij zijn pensionering bij het team aankondigde.
Vasilis Spanoulis onthulde op de persconferentie van Peristeri’s bivakwedstrijd met Auris dat hij zijn vertrek uit het team aankondigde.
De Griekse coach zei dat hij een gesprek had gehad met het management, maar er werd besloten om niet verder te gaan in Peristeri Bvin.
Vassilis Spanoulis pleitte niet alleen voor zijn toekomst, maar ook voor zijn inspanningen voor het nationale team en de SEF Pre-Olympische Spelen.
Zoals hij zei:
“Heel goed gedaan, jongens, felicitaties aan het management. Voor ons zijn al deze overwinningen als kampioenschappen en spandoeken. Zoals je begrijpt, zijn het net titels. Ik ben ook erg trots op vorig jaar, maar vooral op dit jaar, na Olympiakos en Panathinaikos, wij waren het meest consistente team.
We hebben een gesprek gehad met de directie en mijn contract bij Peristeri was rond. We kletsten omdat het beter is om niet alles hier en daar op te schrijven. Helaas wil de directie niet doorgaan met dit plan dat wij hebben en dat wordt gerespecteerd. Ik heb de heer Kotsis persoonlijk bedankt voor mijn eerste trainingsessie. Dit is een factor die al vele jaren in Peristeri speelt. Niemand kan vertellen hoeveel geld iemand zal verdienen, of wat hij of zij met zijn leven wil doen.
Ik zal me concentreren op de grootste verantwoordelijkheid die we hebben in het nationale team. Vergiftig het nationale team niet door verschillende meningen te uiten. Wij zijn Grieken. We moeten allemaal begrijpen dat we Grieken zijn en dat we bij de nationale ploeg moeten horen. We moeten er alles aan doen om het Griekse basketbal vooruit te helpen. Stop met het schrijven en vertellen van mantra’s. Wie een plaats in het nationale team wil bemachtigen, krijgt een plaats in het nationale team.
Er zal niemand zijn die het niet leuk vindt. Het nationale team is een eer. Het nationale team is een eer, dat weet ik uit de eerste hand. Ik heb haar gediend en grote overwinningen en nederlagen meegemaakt en ik ken de weg. Eenheid is de enige manier waarop basketbal kan stijgen. Liefde voor het vaderland, zelfverloochening en zelfopoffering plaatsen ons ego en onze volgers op de tweede plaats. Laten we allemaal het nationale team op de eerste plaats zetten.
We spelen voor ons erfgoed, onze vlag, ons land. We moeten allemaal samen zijn, zowel in succes als in falen. Als we het ene jaar niet winnen, winnen we volgend jaar. Dit is zeker. Omdat we allemaal samen zijn, zullen we onze ziel samen geven, omdat we allemaal samen zijn, zodat het nationale team kan winnen voor het welzijn van ons allemaal.
We moeten allemaal samen iets doen, het enige wat we niet moeten doen zijn manipulaties, onzekerheden, wie er wel komt en wie niet. Het nationale team staat boven alles. Terwijl we onze benen braken om onze liefde door te geven aan de volgende kinderen, moeten degenen die komen zichzelf opofferen. Natuurlijk ben ik bereid om druk en verantwoordelijkheid op mij te nemen, ik ben er klaar voor omdat ik zo geboren ben. Als ik faal, neem ik de verantwoordelijkheid“.
Voor zijn toekomst: “Ik had dat jaar ook voorstellen. Ik wil niet praten omdat ik het team van Peristeri respecteer. Er vond een gesprek plaats en er vond een tweede plaats. Je kunt de zakken van anderen niet dicteren. De heer Kotsis heeft veel geld in het team gestoken. Ik voel me gezegend en blij dat ik mijn carrière vanaf hier ben begonnen.”
Over de vraag of hij zal blijven als de administratie aan zijn eisen voldoet: “Ik neem het heel serieus.”
