De laag van ozon Boven de Antarctica zou worden genezen, dankzij de acties die wereldwijd zijn ondernomen om de stoffen te verminderen die het beschadigen.
Om te zeggen dat het een nieuwe studie is onder leiding van MIT die in Nature is gepubliceerd, de eerste die, met een hoge mate van statistische zekerheid, aantoont dat de verdienste voornamelijk is van de vermindering van destructieve stoffen voor ozon, en niet andere factoren zoals natuurlijke meteorologische variabiliteit.
Er waren veel kwalitatieve tests dat het ozongat aan het verbeteren was. Dit is de eerste studie die met zekerheid het herstel van de ozonlaag kwantificeert – zegt Susan Solomon, auteur van de studie en hoogleraar milieu- en chemische studies aan MIT. We kunnen zeggen met de 95% van de zekerheid die sluit. En het is fantastisch. Laat zien dat we milieuproblemen echt kunnen oplossen.
De oorsprong van het herstel van de ozon
Ozon is een aardgas aanwezig in de stratosfeer die fungeert als een “zonnescherm”, waardoor de aarde wordt beschermd tegen schadelijke ultraviolette stralen. In 1985 ontdekten de wetenschappers een “gat” in de ozonlaag boven de Antarctica die opende tijdens de zuidelijke lente, van september tot december. Hierdoor konden UV -stralen het aardoppervlak bereiken, waardoor huidtumoren en andere ernstige gezondheidsproblemen veroorzaakten.
In 1986 leidde Solomon – vervolgens NOAA Scientist (National Oceanic and Atmospheric Administration) – zendingen naar Antarctica en verzamelde beslissend bewijs: de oorzaak was het gebruik van chlorophalocarbons (CFC), aanwezig in koelkasten, airconditioners, isolatoren en spuitbakken. Deze verbindingen, ooit in de stratosfeer geklommen, vernietigen ozon in bepaalde seizoensgebonden omstandigheden.
Het volgende jaar leidde deze ontdekking tot het opstellen van de Montreal Protocoleen internationaal verdrag dat gericht was op het geleidelijk elimineren van de CFC’s en andere stoffen die schadelijk zijn voor ozon, om de regeneratie van de laag mogelijk te maken.
In 2016 publiceerde Solomon een studie met de eerste tekenen van herstel: het ozongat leek elk jaar te worden verminderd, vooral in september. Kwantitatieve bevestiging ontbrak echter. Het was niet duidelijk hoeveel van die verbetering te wijten was aan de inspanningen om CFC’s te verminderen en hoeveel tot natuurlijke factoren zoals El Niño, de Niña of de Polar Vortex.
Het detecteren van een toename van ozon is relatief eenvoudig. Begrijpen wat het is, veel minder.
De studie
In de nieuwe studie heeft het MIT -team een kwantitatieve aanpak gevolgd, met behulp van een methode genaamd “vingerafdrukken“(Digitale voetafdruk), al met succes toegepast in de onderzoeken naar klimaatverandering. Deze techniek, beloond met de Nobel in 2021 tot Klaus Hasselmann, verwijst naar een methode die de invloed van specifieke klimatologische factoren isoleert, naast natuurlijk en meteorologisch geluid. HasselmannAnthropogene digitale opdruk van klimaatverandering.
Geleerden hebben nu deze methode toegepast om de afdruk van menselijk acties te identificeren bij het verminderen van schadelijke stoffen voor ozon.
De atmosfeer zit vol met chaotische variabiliteit – legt Solomon uit. Wat we willen doen, is het teken van het herstel van de ozon binnen dat geluid detecteren.
De onderzoekers voerden simulaties van de terrestrische atmosfeer uit door verschillende virtuele “parallelle werelden” te creëren: sommige zonder een toename van broeikasgassen of vermindering van CFC (alleen natuurlijke variabiliteit), anderen alleen met toenemende broeikasgassen, anderen nog steeds met alleen CFC afnemen.
Vervolgens vergeleken ze hoe de ozon verandert in Antarctica, maand na maand en verschillende hoogten, in elke simulatie. Op deze manier zijn ze het patroon – of “opdruk” – van het herstel van de ozon uitsluitend vanwege de vermindering van CFC’s.
Met deze opdruk in de hand zochten ze het in echte satellietgegevens, van 2005 tot vandaag. En ze vonden het: met het verstrijken van de tijd is het patroon steeds duidelijker geworden. In 2018 was het nu duidelijk, zozeer zelfs dat het onderzoekers in staat stelt om met 95% van de zekerheid te bevestigen dat het herstel van de ozon voornamelijk afhankelijk is van de vermindering van CFC’s.
Na 15 jaar observaties hebben we een signaal-/ruisverhouding die sterk genoeg is om uit te sluiten dat deze eenvoudige natuurlijke variabiliteit zijn. Dit geeft ons vertrouwen in onze opdruk. En het geeft ons ook vertrouwen in het feit dat milieuproblemen kunnen worden opgelost. De studie van de ozon laat ons zien hoe landen snel kunnen handelen om de uitstoot te verminderen, na internationale verdragen.
Als de trend doorgaat en de afdruk van het herstel van de ozon wordt versterkt, bepaalt Solomon dat we tegen 2035 het eerste jaar kunnen bijwonen zonder het gat van de ozon in Antarctica. En uiteindelijk zou het voor altijd kunnen sluiten. We konden een jaar zien zonder enig verlies van ozon al in 2035. En velen van jullie zullen het ozongat volledig zien verdwijnen.
De studie werd gefinancierd door de National Science Foundation en NASA.
