De onderzoekers ontdekten dat de tijd in de kwantumwereld zowel vooruit als achteruit zou kunnen stromen. Indien bevestigd, kan deze studie een revolutie teweegbrengen in ons begrip van het universum en de realiteit zelf: is de reis door de tijd echt mogelijk?
De relatie van de mens met de tijd Het is altijd complex geweest en vol betekenissen. In de oudheid werd het beschouwd als een goddelijkheid, vervolgens een fysieke dimensie, terwijl het voor sommige filosofen niets meer zou zijn dan een subjectieve ervaring, een innerlijke stroom. Wat zeker is, is dat we het beschouwen als een rivier in vloed die niet te stoppen stroomt en ons uit het verleden naar de toekomst sleept.
In het dagelijks leven lijkt het idee van een precieze richting van die tijd te worden bevestigd door gemeenschappelijke gebeurtenissen: een glas dat valt en verbrijzelt, kan niet alleen intact terugkeren, een kaars die wordt geconsumeerd kan spontaan niet worden ontkend. Uit dit bewijs het concept van “Time Arrow”dat wil zeggen het idee dat tijd slechts één vers heeft, van de opdracht tot wanorde, van het verleden tot de toekomst. De wetenschap begon dit idee echter in twijfel te trekken: wat als de tijd geen bevoorrechte richting had?
Het grootste probleem is dat De fundamentele natuurwetten zorgen voor tijd niet in een verplichte richting. De vergelijkingen van Newton, die de beweging van de planeten reguleren, werken op dezelfde manier, ongeacht het feit dat het weer vooruit of achteruit stroomt. Zelfs kwantummechanica, die het gedrag van subatomaire deeltjes beschrijft, legt geen enkel tijdelijk vers op.
Deze schijnbare tegenstelling heeft een team van gepusht Onderzoekers van de Universiteit van Surreyin het Verenigd Koninkrijk, om het fenomeen in de kwantumwereld te bestuderen. Onder de leden van de onderzoeksgroep is er ook de Italiaan Andrea Roccodie heeft bijgedragen aan de publicatie van de studie over Wetenschappelijke rapportenonderdeel van het prestigieuze tijdschrift Natuur. Het doel was om het gedrag van de Tijdpijl in kwantumsystemenwaar de klassieke regels hun starheid lijken te verliezen.
De studie: de tijd kan in beide richtingen stromen
Volgens de meest geaccrediteerde theorie, wanneer een kwantumsysteem Het interageert met zijn omliggende omgeving, verliest geleidelijk informatie en genereert een favoriete tijdelijke richting. Ik ben echter echter Wiskundige berekeningen Door het team ontwikkeld heeft onthuld dat dit verlies van informatie kan plaatsvinden In beide richtingenzowel naar de toekomst als naar het verleden.
Deze ontdekking suggereert dat, althans in de subatomaire wereld, tijd zou kunnen zijn symmetrischzonder een uniek vers. Met andere woorden, de Pijl van die tijd komt alleen naar voren in specifieke omstandighedenafhankelijk van het waargenomen systeem en de context waarin het zich bevindt. Als het echt een fundamentele eigenschap van de natuur was, zou het zich in alle omstandigheden moeten manifesteren, ongeacht de observatieschaal.
Om een vergelijking te maken, fenomenen zoals de lichtsnelheid of de lading van het elektron Ze blijven constant, ongeacht het uitgevoerde experiment. Maar de pijl van die tijd, volgens de resultaten van het onderzoek, lijkt niet van dezelfde universaliteit te genieten. Om deze hypothese te bevestigen, hebben de onderzoekers aangetoond dat de belangrijkste vergelijkingen van kwantummechanica, zoals die van Pauli, Lindblad en LangevinIk ben Symmetrisch vergeleken met tijdhet toestaan van de evolutie van een systeem zowel vooruit als achteruit.
De toekomst van onderzoek: is tijd echt bidirectioneel?
De resultaten verkregen open fascinerende scenario’s, maar moeten nog steeds worden verduidelijkt of deze eigenschap zich kan uitstrekken tot de macroscopische wereld. In ons universum blijft de tijd in feite naar voren stromen, en een van de belangrijkste redenen is de Tweede wet van de thermodynamica: Entropie, dat wil zeggen stoornis, heeft altijd de neiging om toe te nemen.
De volgende stap voor onderzoekers zal zijn om te begrijpen of deze nieuwe visie op tijd kan hebben praktische toepassingenen vooral als het universum zelf echt uit twee gaat Richtingen tegenovergestelde tijd. Als dat zo is, kan ons begrip van de kosmos slechts gedeeltelijk zijn, en de Reis na verloop van tijd Het zou niet langer een sciencefictionhypothese zijn.
