Toegeven aan verleiding (een gewoonte die steeds vaker voorkomt in de samenleving waarin we leven) betekent het ‘doden’ van ons concentratievermogen: laten we eens kijken hoe
Fotovoltaïsche special voor thuis: hoe u kunt besparen met zonne-energie
Wie heeft nog nooit de verleiding gevoeld van een tweede plak cake, ondanks dat hij een genereus en bevredigend exemplaar heeft gegeten? Of de drang om ‘nog maar één aflevering’ van je favoriete serie te kijken? Of vijf minuten langer scrollen op sociale netwerken?
Hoe dan ook, elke keer dat we onszelf dat ‘iets extra’ geven, lijkt het plezier sneller te vervagen. Wat ons in het begin enorm veel plezier gaf, lijkt bij elke herhaling minder lonend te worden. Maar waarom gebeurt dit?
Het antwoord ligt in een bekend biologisch mechanisme: het vrijkomen van dopamine. Dopamine is een chemische stof in de hersenen die ons ertoe aanzet beloningen te zoeken en plezier te ervaren.
Het is de reden dat we voldoening voelen na het eten van een voedzaam en verzadigend gerecht, het doen van een effectieve sporttraining of het luisteren naar onze favoriete muziek.
Er is echter een addertje onder het gras: hoe meer onze hersenen worden overspoeld met dopamine, hoe minder plezier we waarnemen. Dit fenomeen zorgt ervoor dat we steeds meer willen consumeren, op zoek naar diezelfde golf van genot, die, ironisch genoeg, steeds moeilijker te bereiken wordt.
De dopamineval
Het dopaminemechanisme zorgt ervoor dat we in een vicieuze cirkel terechtkomen: hoe meer bevrediging we zoekenhoe minder we krijgen. Laten we ons voorstellen dat we een plakje cake eten. De eerste is heerlijk, het vervult ons met plezier, maar wat gebeurt er met de tweede?
De smaak lijkt minder intens, de emotie minder bevredigend. Hetzelfde gebeurt met andere activiteiten zoals het kijken van afleveringen van een tv-serie, het spelen van videogames of eindeloos scrollen op sociale media.
We zouden dit fenomeen kunnen definiëren als “tweede plakval”: Naarmate de tijd verstrijkt, worden onze hersenen steeds minder gevoelig voor dopamine en hebben ze een grotere hoeveelheid stimulatie nodig om hetzelfde niveau van plezier te bereiken.
Dit leidt ons tot een toename van de consumptie van ‘stukjes genot’ – of het nu gaat om voedsel, digitale inhoud of emotionele ervaringen – zonder ooit dat gevoel van voldoening te kunnen bereiken dat we aanvankelijk voelden.
Hoe dopamine je concentratie vernietigt
Of het nu gaat om een plakje cake, de volgende aflevering van een serie of onophoudelijk scrollen op sociale media, dopamine dwingt ons om te zoeken onmiddellijke bevrediging. Maar tegen welke prijs?
Elke keer dat we ervoor kiezen om verveling of ongemak te vermijden door middel van een snel genot, zoals het checken van onze mobiele telefoon of het genieten van een dessert, verzwakken we ons vermogen om afleiding te weerstaan en om te gaan met moeilijke emoties.
Verveling en vermoeidheid zijn normale emoties in het dagelijks levenToch heeft de moderne samenleving ons eraan gewend om aan deze sensaties te ontsnappen door middel van de voortdurende afgifte van dopamine.
Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel: bij het eerste teken van ongemak zoeken we onze toevlucht in afleidingen, zoals een filmpje op YouTube of het spelen van een videogame, maar daarbij trainen we onze hersenen om altijd te zoeken naar snelle en oppervlakkige oplossingen. onze mentale veerkracht verzwakken.
De oplossing? Verveeld raken
De oplossing is niet om alle vormen van plezier uit ons leven te bannen, maar om het te leren doseer het en om op een gezonde manier met ongemak te leven. Zoals onze grootmoeders altijd zeiden: het is de dosis die het gif maakt.
Dompel jezelf onder in vervelingHet accepteren van vermoeidheid en frustratie zijn essentiële praktijken voor het trainen van onze geest en het ontwikkelen van wat de schrijver Nassim Nicholas Taleb noemt “anti-fragiliteit” – dat wil zeggen, het vermogen om te groeien en te verbeteren ondanks moeilijkheden, of beter gezegd, juist dankzij hen.
A licht ongemak of een gezonde inspanning ze zijn niet alleen normaal, maar dat zijn ze ook essentieel om ons vermogen te trainen om gefocust te blijven en onze doelen te bereiken.
Bijvoorbeeld, leer in verveling te blijven zonder onmiddellijke afleiding te zoeken, kan helpen een grotere concentratie te ontwikkelen.
Door weerstand te bieden aan de drang om op een dood moment onze telefoon te controleren of toe te geven aan de verleiding van een nieuwe aflevering van een serie, worden we getraind om beter met verleidingen om te gaan en ons te concentreren op onze langetermijndoelen.
Zoals we vaak zeggen in onze artikelen: Concentratie is geen natuurtalentmaar een vaardigheid die vereist constante training. Niemand kan hopen grote dingen te bereiken zonder geconfronteerd te worden met uitdagingen en moeilijkheden.
Wij moeten die doelstellingen aanvaarden moeilijk En significant ze kunnen niet worden bereikt door altijd gemakkelijke en lonende activiteiten.
Het vermogen om blijf gefocust en vooruitgang boeken in de richting van wat voor ons belangrijk is, vereist de wil daartoe in moeilijkheden blijven en om de verleiding te weerstaan om onmiddellijke en vluchtige genoegens te zoeken.
Wij raden ook aan:
