NAAR Bahundangieen afgelegen Nepalese dorp aan de grens met India, er wordt één geschreven Geschiedenis van vreedzame coëxistentie tussen mannen en olifanten.
Ooit was Bahundangi het toneel van een conflict zonder uitsluiting van slagen. Aziatische olifanten, zachte reuzen gedwongen de dorpen te overvallen op zoek naar voedsel, en de inwoners, geërgerd door de vernietiging van de gewassen en de constante bedreiging voor hun veiligheid. Dode, gewonde, verwoeste huizen: The Chronicle van de afgelopen jaren is een oorlogsbulletin. Tegenwoordig heerst echter een onverwachte vrede, het resultaat van een verandering verteld door de journalist Deepak Adhikari In een rapportage voor Mongabay.
Maar hoe was het mogelijk om een slagveld te transformeren in een voorbeeld van coëxistentie? Het antwoord is een mix van vindingrijkheid, doorzettingsvermogen en vooral een Verandering van perspectief. Het begon allemaal ongeveer tien jaar geleden, toen De inwoners van Bahundangimoe van het voeren van een verloren oorlog in het begin, besloten ze te proberen de regels van het spel te wijzigen. “We zijn niet langer bang voor de olifanten, noch zijn we boos op hen,” zei hij Krishna Bahadur Rasailieen inwoner van het dorp. “Als ze aankomen, blijven we binnen. Als we ze niet storen, lopen ze op weg“.
Dit nieuwe bewustzijn is het resultaat van een lang en complex pad, waarbij de hele gemeenschap betrokken was. “Bahundangi heeft aangetoond dat coëxistentie met wilde olifanten mogelijk is”, zegt hij Narendra man Babu Pradhandeskundige olifantenonderzoeker. “Laat zien dat eenvoudig bewustzijn niet genoeg is; We moeten de houding van mensen actief veranderen richting dieren in het wild “.
Ooit liepen de olifanten vrij in de zuidelijke vlaktes van Nepal. Met de toename van de menselijke bevolking, de ontwikkeling van infrastructuur en de vermindering van bossen, Hun habitat is drastisch verminderdhen dwingen tot invallen in de dorpen op zoek naar voedsel. In Bahundangi, Tussen 2012 en 2022 waren er gemiddeld 20 sterfgevallen door olifanten per jaarnaast verschillende dodelijke ongevallen voor de inwoners. In 2010, Bijna 100 huizen en Parmezaanse kaas werden vernietigd en ten minste drie mensen verloren hun leven.
De eerste stap in de richting van coëxistentie was de constructie, in 2015, van een 18 km lang elektrisch hek. Hoewel de olifanten, notoir intelligente dieren, snel hebben geleerd om het te omzeilen, heeft het hek nog steeds bijgedragen aan het verminderen van de schade. Maar het echte keerpunt kwam met de‘Introductie van een compensatiesysteem voor schade veroorzaakt door dieren in het wild. Shankar Luitelde lokale milieuactivist speelde een fundamentele rol bij het helpen van de inwoners, vaak analfabeet, om zich te bevrijden tussen de complexe bureaucratische procedures om een vergoeding te verkrijgen.
De sleutel tot succes was echter de Overgang naar “olifantbestendige” landbouw. De boeren, aanvankelijk sceptisch, verlieten geleidelijk de traditionele gewassen van maïs en rijst, zeer aantrekkelijk voor olifanten, ten gunste van thee, laurierbladeren en citroenen. “In het begin was het moeilijk,” zei hij Diwakar Neupaneeen 65 -jarige boer, “maar nu heb ik een stabiel inkomen en maak ik me geen zorgen meer dat de olifanten mijn gewassen eten”. Tegenwoordig verkoopt het dorp thee voor een waarde van ongeveer $ 158.700 per jaar. Veel boeren begonnen ook bijen opvoedeneen natuurlijk afschrikmiddel voor olifanten, die tegelijkertijd een verdere bron van inkomsten bieden dankzij de productie van honing.
Om de foto te voltooien, Er is een snel antwoordteam (RRT) opgericht Samengesteld uit vrijwilligers, gevormd om de olifanten veilig uit de bewoonde gebieden te verwijderen, vooral tijdens het oogstseizoen. “Wanneer de olifanten aankomen, patrouilleren alleen de RRT -vrijwilligers het gebied”, legt hij uit Sadesh Paudeleen 26 -jarige olifantenwaarnemer.
Dankzij deze gezamenlijke inspanningen, De laatste fatale aanval van een olifant in Bahundangi dateert uit 2015. Sindsdien zijn er geen andere doden geweest. Het verhaal van Bahundangi laat zien dat coëxistentie tussen mens en wilde fauna mogelijk is, zelfs in complexe contexten. Een model dat volgens experts kan worden gerepliceerd in andere gebieden van Nepal en de wereld, waar het conflict van de mens-olifanten nog steeds een tragische realiteit is.
