In december 2016 heeft de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties officieel de 2 mei als Wereldtonijndag via A/Res/71/124 resolutie. Deze dag heeft een fundamentele doelstelling om regeringen, internationale organisaties en maatschappelijk middenveld te sensibiliseren over het belang van het behoud van tonijn en Duurzame visserijpraktijken bevorderen Dat garandeert zowel het overleven van de verschillende soorten tonijn als de gezondheid van mariene ecosystemen als geheel.
Volgens FAO vertegenwoordigt tonijn niet alleen een cruciale voedselbron voor miljarden mensen, maar ook een belangrijke economische motor voor veel kustlanden, met een wereldwijde marktwaarde die 42 miljard dollar per jaar overschrijdt.
Een vis te geliefd (en te betrapt)
Tonijn is een van de meest geconsumeerde vissen ter wereld, aanwezig in elke vorm: raw in de sushi -bar, gegrild in restaurants en vooral in ingeblikte in onze hand -outs. En precies dit commerciële succes heeft zijn ondergang bepaald.
Volgens FAO is meer dan 33% van de wereldwijde tonijnaandelen boven. Sommige soorten lopen een ernstig gevaar, zoals de rode tonijn van de Atlantische Oceaan en de gele vin -tonijn, terwijl andere, zoals de gestreepte Tonnetto, worden uitgebuit tot de limiet van duurzaamheid.
Tonijnvissen is niet alleen intensief, in sommige gevallen is het in sommige gevallen wild, willekeurig en zonder echte transparantie. De grote industriële vissersboten zeven de zeeën met geavanceerde technologieën, radar, hulpvloten en gigantische circuits die alles vangen dat beweegt, niet alleen tonijn.
Bycatch: wanneer we al het andere doden om een tonijn te nemen
Een van de minst zichtbare tragedies van tonijnvisserij is de zo -genoemde bijvangst: dat wil zeggen de toevallige vangst van andere mariene soorten. Zeeschildpadden (veel al het risico op uitsterven), haaien, dolfijnen, zwaardvis en zelfs mariene vogels zoals albatros komen vast in dezelfde netwerken of de liefdes van de parochrs.
Volgens FAO vertegenwoordigt de bycatch Een ernstige bedreiging voor de biodiversiteit van de mariene Het is een van de meest dringende problemen bij het beheer van wereldvissen. De impact is bijzonder ernstig voor langzame reproductiesoorten zoals haaien, schildpadden en zeezoogdieren.
In het geval van vissen met rage (visaggregerende apparaten), is het probleem nog ernstiger: deze zwevende apparaten trekken zonder onderscheid elke vorm van mariene leven aan, wat een onderpand in naam van winst veroorzaakt. Studies uitgevoerd door regionale organisaties voor het beheer van het visdocument aanzienlijk hogere percentages van accessoire vangsten bij het gebruik van deze apparaten.
De meeste wezens die per ongeluk worden gevangen, worden al dood of stervend afgewezen, een praktijk die bekend staat als “afval” die niet alleen een ecologische schade vertegenwoordigt, maar ook een verspilling van mariene hulpbronnen. Internationale schattingen geven aan dat afval tot 20% van de totale vissen kan vertegenwoordigen in sommige tonijnvisserijactiviteiten met circuitnetwerken.
Kortom, tonijnvissen brengt deze vis niet alleen in gevaar, maar ook het hele mariene ecosysteem. Bovendien, bij het wijzigen van de voedselketen, het elimineren van een roofdier zoals tonijn, verandert de balans van de oceaan. Kleinere soorten verspreiden zich, koralen lijden en biodiversiteit is verarmd. Het is een domino -effect dat iedereen treft.
In de tussentijd zijn de vissersvloten – vaak behorende tot grote multinationals of geëxploiteerd door derde landen in internationale wateren – genadeloos de rijkste gebieden exploiteren, die vooral de lokale economieën van ontwikkelingslanden opleggen, die onderhoud van die vis zouden trekken.
Meer duurzame tonijn tegen 2027
De VN toont zich echter optimistisch en op de pagina van zijn website gewijd aan de World Tuna Day schrijft dat het Tonijn van de Tonijn van FAO -project van de Common Oceans ervoor wil zorgen dat tegen 2027 alle belangrijkste tonijnvoorraden op een duurzame manier worden gevangen, het vermijden van overstromende en schade aan de biodiversiteit.
De gegevens lijken al bemoedigend, maar nog niet voldoende: van de 23 gecontroleerde tonijnvoorraden zijn er nog maar 2 overlapt: een duidelijke verbetering, maar er is nog steeds een manier om maximale duurzaamheid te garanderen.
In elk geval blijft de waakzaamheid cruciaal. De UNCLOS -overeenkomst van 2023, bekend als het “Verdrag van de Hoge Zee”, markeert een belangrijke stap om de mariene biodiversiteit te beschermen, maar de uitdagingen zijn nog steeds talrijk. Klimaatverandering verandert bijvoorbeeld de reproductie van tonijn, duwt ze naar meer afstandelijke wateren en verhoogt de kosten voor kwetsbare kustgemeenschappen.
Wat we kunnen doen
World Tuna Day is geen kans voor promoties naar de supermarkt of om nog een ander gastronomisch recept te verbeteren. Het is een waarschuwing, een uitnodiging om zelfkritiek te maken en van koers te veranderen. Omdat tonijn – net als veel andere mariene dieren – onze onverschilligheid betaalt tegen een hoge prijs.
