De presentatie van de Griekse economie in de publicatie van vandaag is dystopisch Financiële tijdenHet duidt in eerste instantie op een aanzienlijk herstel van ons land, na de referentieperiode op een stijging van het bbp, wat in sommige gevallen een aanzienlijke vermindering van de staatsschuld met zich meebrengt. 162% van het bbp in 2023. In 2023 is het bbp met 2% gestegen en ook dit jaar wordt hetzelfde voorspeld, terwijl de beoordelingen die ons land van internationale huizen krijgt positief zijn.
Maar het probleem is dat deze vooruitgang plaatsvindt na een grote recessie na 2009 – toen de economische crisis toesloeg – dus ondanks de opwaartse trend lijkt ons land. Vandaag de dag… de op een na armste binnen de EU (Tel het BBP per hoofd van de bevolking in koopkrachteenheden), maar Armste binnen de eurozone. Het bruto binnenlands product van Griekenland is namelijk 19% lager dan in 2007 (vóór de crisis).
Zo hebben we het fenomeen van andere landen, zoals Roemenië, Kroatië, Hongarije, Polen, Portugal, enz., waar ons land plotseling en aanzienlijk ‘zinkt’, en zich vervolgens herstelt, maar in een relatief langzaam tempo. heeft ons ingehaald. Vandaag de dag blijft Bulgarije “het armste van allemaal” stijgen en staat het op het punt ons in te halen.
De Financial Times benadrukt ook dat het grootste deel van onze inkomsten uit toerisme komt, maar dat het risico van klimaatverandering al op de loer ligt (in de zomermaanden maken stijgende temperaturen en waterschaarste het leven moeilijk), natuurlijk de Grote Depressie en ons chronische demografische probleem en veel jonge mensen die het land verlaten op zoek naar betere kansen in het buitenland. Vertrekken draagt bij aan onze ontwikkelingsreflectie.
Bovenstaande bevindingen van de FT zijn uiteraard niet nieuw, maar tonen – naar onze mening – de kwetsbaarheid aan van onze economische ontwikkeling, die onderhevig is aan seizoensinvloeden (toerisme, export van landbouwproducten), gebrek aan vaste werknemers en vooral aan vaardigheden. een vergrijzende bevolking en een zwak sociaal ‘vangnet’ (bijvoorbeeld door de afwaardering van de NHS), een gebrek aan industriële basis, geopolitieke instabiliteit in onze regio, evenals een gebrek aan kennis, innovatie en investeringen in onderzoek en ontwikkeling.
Met andere woorden, kwesties die rechtstreeks verband houden met ons vermogen om de ‘nationale veiligheid’ te handhaven, niet op de voor de hand liggende manier, dat wil zeggen het ‘kopen van wapens’, maar ook met de algemene behoefte aan een welvarende en sterke nationale ruimte.
