Mochi is een zeer populair traditioneel Japans dessert dat elk jaar verschillende slachtoffers voor verstikking veroorzaakt. Daarom wordt het beschouwd als het gevaarlijkste dessert ter wereld, wat het bevat en hoe het te voorbereiden zonder risico’s te nemen.
Er is een dessert, in Japan, dat eruit ziet als een onschadelijke beet van geluk. Een kleine openhartige bol, zacht aanvoelend, met een vriendelijke en bijna poëtische uitstraling. Wordt genoemd Mochi En het is een symbool van goed voorteken voor het nieuwe jaar. Maar laat je niet voor de gek gehouden worden door zijn tedere lucht: elk januari oogst dit schijnbaar onschuldige dessert verschillende slachtoffers. En er wordt geen melding gemaakt van allergieën, intoxicatie of passagiersaandoeningen, maar van verstikt, vaak fataal.
Een dodelijke traditie
In het land van de opkomende zon is het nieuwe jaar heilig. Het vertegenwoordigt een moment van reflectie, van auspiciën, van gezelligheid, en, zoals in alle culturen, de feestdagen worden vergezeld door voedsel. Mochi is een constante in elk Japans huis. Bereid met kleefrijstpest voor een lange tijd totdat een gladde en dichte pasta is verkregen, wordt deze met de hand in kleine ballen behandeld en vervolgens gevuld met zoete ingrediënten. De meest traditionele? De Anko, de beroemde crème van zoete rode bonen of vanille -ijs, maar er zijn tientallen varianten.
Hoe dan ook, Elk jaar verliezen tientallen mensen – met name ouderen – hun leven na het eten van eenof. Waarom? De reden is eenvoudiger (en beangstigend) dan het lijkt: Mochi is rubberachtig, compact, vasthoudend. Een consistentie die misschien aangenaam lijkt voor het proeven, maar dat wordt gevaarlijk als het niet met de nodige aandacht kauwt.
Gewoon een hap, een afleiding, een slok water op het verkeerde moment. De plakkerige pasta kan zich aan het gehemelte hechten, de luchtwegen belemmeren en elke poging doen om een wanhopig gezelschap te ademen. Het Japanse nieuws zit vol met dergelijke afleveringen. En elke 31 december, punctueel, geven de autoriteiten de gebruikelijke kennisgeving vrij: “Snijd de mochi in kleine stukjes voordat u het eet”.
Hoe is het echt gedaan?
Het voorbereiden van de mochi in het huis is een ritueel, niet ingewikkeld, maar eerder lang. Het begint vanaf kleefrijstwat niet de gewone risotto -rijst is, maar een zeer rijke variëteit aan zetmeel, verantwoordelijk voor die viscose -consistentie die zo gewaardeerd is als verraderlijk. De rijst is stoom gekookt en vervolgens krachtig geslagen met een grote houten hamer in een mortel. Een teamwerk, vaak gedaan in paren: de ene pest, de andere draait het deeg, voor een proces waarin coördinatie, kracht en precisie nodig zijn.
Zodra de massa is verkregen, maakt hij zich los in stukken en werkt hij met de met bloem bestoven handen van maïszetmeel, om te voorkomen dat deze aanvalt. In het midden kunt u een vulling invoegen: de bovengenoemde anko, maar ook jam, fruit, ganache of wedstrijden, groene thee in poeder met een groente en intense smaak. Mochi kan fris of enigszins geroosterd worden geserveerd, terwijl het in sommige modernere versies gevuld is met ijs en bevroren, een oplossing die het gemakkelijker maakt voor het kauwen, zelfs als er een voedsel moet worden geconfronteerd met extreme voorzichtigheid.
Waarom blijft het proeven?
Het is de vraag die iedereen zichzelf stelt. Hoe kan zo’n gevaarlijk dessert met zo gemak worden geconsumeerd? Het antwoord ligt misschien in zijn diepe link met de Japanse cultuur, sindsdien Mochi vertegenwoordigt de familie -unie, welvaart, vernieuwing. Elke hap heeft de smaak van traditie, van het verleden die wordt vernieuwd. Opgeven zou voor velen zijn hoe je Panettone uit Kerstmis kunt verwijderen.
Dan is er de smaakfactor. Mochi heeft een unieke textuur, moeilijk te beschrijven aan degenen die het nog nooit hebben geprobeerd. Het is een balans tussen zachtheid en weerstand, tussen delicate zoetheid en nieuwe tactiele sensaties. Het is geen dessert om afwezig te eten: het vereist aanwezigheid, respect en geduld.
Hoeveel het kost, en waar te vinden
In Japan, Een mochi kost ongeveer 200 yen, iets meer dan een euroen het kan bijna overal worden gevonden: in supermarkten, in de banketbakkers, in de partnerschappen. Ook in Italië begon hij zijn weg te vinden, vooral in etnische winkels en Japanse keukenrestaurants. Sommige industriële versies zijn zachter en minder gevaarlijk, maar de authentieke ambachtelijke mochi blijft een totale ervaring.
Tips voor diegenen die het willen proberen
Als je jezelf hebt geïntrigeerd, en je wilt dit roekeloze dessert proberen, houd dan enkele eenvoudige regels in gedachten:
Mochi is een gastronomisch meesterwerk, dat echter een donkere kant verbergt. Het eten is geen spel: het is bijna een ritueel, dat veel bewustzijn vereist.
