NAAR San Cristobal de las Casaseen stad gelegen in de hooglanden van Chiapas, Mexico, de aanwezigheid van Coca-Cola het is alomtegenwoordig en het rood-witte logo is overal zichtbaar. Dit alles kruist echter één controverse rond de toegang tot watereen cruciaal probleem voor de lokale gemeenschap.
San Cristóbal is de thuisbasis van een bottelinstallatie beheerd door Femsa, een multinationaal bedrijf dat Coca-Cola bottelt in een groot deel van Latijns-Amerika. Elke dag de plant onttrekt ruim 1,14 miljoen liter water uit het Huitepec-vulkaanbekken.
Dit enorme waterverbruik heeft bijgedragen aan een ernstige watercrisisondanks dat Chiapas een van de regio’s is met de meeste watervoorraden in Mexico. Paradoxaal genoeg hebben veel plattelandsgemeenschappen in de regio geen toegang tot stromend water.
Je moet weken zonder water doorstaan
Klimaatverandering en de groeiende vraag naar water van multinationals verergeren de situatie. De verwachting is dat in 2050 20 van de 32 staten van Mexico zal te maken krijgen met een watertekort. Sommige steden, zoals Mexico-Stad, risico dat “dag nul” wordt bereiktof de volledige afwezigheid van water uit de kranen.
De lokale gemeenschap van San Cristóbal bevindt zich in een kritieke situatie, met frequente onderbrekingen van de watervoorziening. Sommige bewoners ze worden geconfronteerd met weken zonder waterwaardoor ze lange afstanden moeten afleggen om water te halen voor de dagelijkse behoeften. Zelfs degenen die in het stadscentrum wonen lijden onder deze crisis, omdat ze slechts een paar uur per twee dagen water krijgen.
Daar slechte kwaliteit kraanwatervaak vervuild, dwingt veel mensen hun toevlucht te nemen tot flessenwater of koolzuurhoudende dranken te consumeren, waardoor een vicieuze cirkel van afhankelijkheid van deze dranken ontstaat. Coca-Cola-consumptie in Chiapas is een van de hoogste ter wereldmet een gemiddelde van bijna 684 liter per jaar per persoon.
Ondanks de controverses, Coca-Cola en andere multinationals blijven grote hoeveelheden water winnennaar. Waterconcessies aan deze bedrijven worden vaak bekritiseerd omdat ze te gunstig zijn, waarbij de vergunningskosten schamel zijn in vergelijking met de gegenereerde winsten. En ondertussen strijden lokale gemeenschappen, zoals San Cristóbal, om toegang tot water, een hulpbron die essentieel is voor het dagelijks leven, maar wordt verminderd om ruimte te maken voor winst.
