Verborgen tussen de bladeren van de regenwouden van Noord -Australië en Zuidoost -Azië, de mot zuigt fruit ((Eudocima aurantia) heeft een ongelooflijke overlevingsstrategie ontwikkeld. Dankzij een geavanceerde optische illusieslaagt erin roofdieren te misleiden door voor één te worden aangezien drie -dimensionaal bladondanks dat het volledig vlakke vleugels heeft.
Deze buitengewone camouflage is gebaseerd op een verfijnde Reflectiemechanisme van de lichtdie een realistisch effect creëert van bochten en aderen die typerend zijn voor de bladeren. In tegenstelling tot andere insecten die afhankelijk zijn van pigmenten voor kleuren, gebruikt de puls fruit een mechanisme dat bekend staat als structurele kleur.
De vleugels zijn bedekt met microscopische nanostructuren die werken als kleine spiegels, het licht reflecteren om de schaduwen en de lichtpunten van een echt blad te simuleren. Het resultaat is zo overtuigend dat zelfs het menselijk oog worstelt om misleiding te herkennen.
Heeft een extreem gerichte aanpassing ontwikkeld
Geleerden hebben ontdekt dat deze reflecterende structuren niet willekeurig worden verdeeld, maar uitsluitend worden gevonden in specifieke punten van de vleugel, dat wil zeggen waar een echt blad natuurlijke krommen zou hebben. Dit suggereert dat de mot een Extreem gerichte aanpassing Om de manieren te benutten waarop vogels, zijn belangrijkste roofdieren, drie -dimensionale vormen waarnemen.
De vaardigheid van de mot in verwarrende met de omliggende omgeving is het resultaat van miljoenen jaren van evolutie. Vogels vertrouw voornamelijk op het zicht Om de prooi te identificeren, en een droog blad vertegenwoordigt geen aantrekkelijke maaltijd. Met deze visuele truc kan de mot dus onopgemerkt blijven en de overlevingsmogelijkheden vergroten.
Vreemd genoeg werd tot voor kort geloofd dat zijn nabootsing gewoon te wijten was vorm van vleugels en pigmenten. Alleen recente studies hebben aangetoond dat het geheim ervan ligt in de microscopische structuren van het vleugeloppervlak, een unieke innovatie in het dierenrijk.
Hoewel deze mot voor het eerst in 1877 was beschreven, had niemand zijn optische misleiding opgemerkt tot de afgelopen tijd. De ontdekking vond plaats terwijl een groep onderzoekers oude exemplaren analyseerden die werden bewaard in natuurhistorische musea. Dit laat zien hoe de natuurlijke wereldweerstand zich opnieuw reserveert Verrassende geheimenklaar om te worden onthuld dankzij de voortgang van de wetenschap.
